Kirkjuritið - 01.10.1954, Síða 47

150 ÁRA AFMÆLI
405
konar fundur haldinn. Þá vorum við Norðurlandabúar á meðal
þeirra, sem fluttu kveðjur. — Hið íslenzka Biblíufélag hafði
sent mjög fagurt ávarp, sem biskup íslands hafði samið, og
var það bundið í forkunnarlega smekklegt band, og voru snúr-
urnar með hinum íslenzku fánalitum. — Ég las ávarpið. Þegar
fundinum lauk, gengu margir upp að borðinu, þar sem ávarpið
lá, til þess að skoða það. Bæði hið fagra ávarp og hinn prýði-
legi frágangur var Hinu íslenzka Biblíufélagi til hins mesta
sóma.
Næsta dag (4. maí) var mikið um að vera í Biblíuhúsinu,
því að von var á Elízabetu ekkjudrottningu. Hún afhjúpaði
plötu, sem var greypt inn í vegginn við innganginn, til minnis
um heimsókn hennar og Georgs konungs árið 1949. — Ég var
á meðal þeirra, sem látnir voru ganga fyrir drottninguna, og
tók hún okkur öllum með sinni vanalegu ljúfmennsku. Drottn-
ingin spurði mig, hvort Hið íslenzka Biblíufélag væri í framför,
og sagði ég svo vera, — og vona ég fastlega, að það hafi ekki
verið ofmælt hjá mér.
Miðvikudaginn 5. maí var afmælishátíð félagsins haldin í
Central Hall, Westminster. Morgunfundurinn byrjaði kl. 11, og
stjórnaði hinn nafnkunni norski biskup, dr. Berggrav, honum.
Stuttar ræður voru haldnar af fulltrúum ýmsra landa, sem
tilheyra brezka heimsveldinu, brezka kirknasambandinu og hin-
um brezku kristniboðsfélögum. Prófessor Dodd, sem með hjálp
margra sérfræðinga er að vinna að nýrri Biblíuþýðingu á ensku,
sleit fundinum nieð nokkrum orðum um það starf.
Þegar þessum fundi var lokið, fengum við að vita, að fulltrúar
landanna skyldu ganga í skrúðgöngu inn í fundarsalinn í byrjun
kveldfundarins, og skyldu fánar landa þeirra vera bornir á
undan þeim, — og þurftum við að æfa skrúðgönguna. — Vænt
þótti mér um að sjá, að þeir höfðu útvegað fallegan íslenzkan
fána, og að það var laglegur skátadrengur, sem átti að bera
hann. Þessi skrúðganga var mjög hátíðleg, og sómdi hinn fagri
íslenzki fáni sér prýðilega á meðal hinna mörgu fána erlendra
landa. — Þetta var mér mikið gleðiefni, því að tómlegt hefði
verið, ef fána íslands hefði vantað á þessari hátíð.
Erkibiskupinn af Kantaraborg stjórnaði kveldfundinum.
Margir vissu, að það var 67 ára afmæli hans, svo að honum
var tekið með miklu lófaklappi. Eftir að hann hafði boðið