Kirkjuritið - 01.10.1964, Blaðsíða 56

390
KIliKJUIÍITIÐ
blaSsins 6. sept. s. I. Óþarft er að' taka liér upp þessa litlu rit-
smíð, sem er eins og krökk berjaþúfa missagna og misskilnings.
Gríp aðeins dæmi þess.
„Islendingar eru án alls efa fjarlægastir kirkju og kristnum
dómi allra þeirra þjóða, sem kenna sig við Krist“. Þessi gífur-
lega fullyrðing skýtur skökku við ummæli eins gestsins á
stjórnarfundi LHS, en liann var tilefni „rabbsins“. Gesturinn
kvað það ekki liafa getað gerzt annars staðar á jarðkringlunni,
að þjóðböfðingi befði sýnt fundarmönnum viðlíka sæmd og
forseti vor gerði á fleiri en einn liátt m. a. með beimboði sínu.
Leiðari Morgunblaðsins sama daginn sannar líka að vér ís-
lendingar erum ekki afkristnaðri en það að marga af oss tekur
sárt til „andstöðu kommúnista gegn kirkju og kristni“ í Rúss-
landi. Er það rétt og satt að bún er börmuleg og ógnþrungin.
Dylgjurnar, sem á eftir fara um skilningsleysi Kirkjuritsins
á Jiessu eru ekki af kristnum anda. Hér skal hins vegar Iiik-
laust játað að oss Islendinga varðar ineira um vora eigin kristni
en vankristni annarra livort heldur austan járntjalds eða
vestan.
Ekki skal ég leitast við að bera sakir af oss prestunum. Tónn
s-a-111 í vorn garð cr ekki nýr af nálinni. Hann liefur J»ótl fínn
lengi. En belzt lil mikið lield ég að oss sé ætlað með því að telja
að starf vort liafi borið þann árangur að „á einum tveim
mannsöldrum hefur þjóðin svo að segja verið afkristnuð“. Se
það satt liljóta einliverjir fleiri að liafa bjálpað jiar til.
Þá mætli og líkja kirkjunni við særða manninn, sem lenli 1
liendur ræningjunum og telja að s-a-m ætti sams konar sálufélag
með oss og Levítinn með prestinum forðum. Eða bvað befur
s-a-111 gert lemstraðri kirkjunni til líknar? Spyr sá, sem ekki
veit og skal fúslega leiðrétt cf um misskilning er að ræða.
Þá er Jiað boðunin. Það kemur óneitanlega ilálítið spaugi-
lega á óvart að heyra ]iá „kenningu“ að íslenzkir jirestar bafi
fælt fólkið frá kirkjunni með Jiví að boða of lítið Biblíulær-
dóma og Lútherstrú. Hingað til liefur sí og æ kveðið við, að
fólk liefði ekkert að gera í kirkjurnar, j»ví að jirestarnir þyldu
alltaf Jiað sama ujip úr Ritningunni, sem allir Jiykjast kunna
fyrir.
Annað bendir til að s-a-m liefði Jiurft að vera ofurlítið leng-