Kirkjuritið - 01.10.1964, Blaðsíða 57

KIltKJURITIÐ
391
ur í guðfræðideildinni á sínum tíma. Hann liyggur að oss
prestunum hafi heldur en ekki linykkt við að lilusta á liina
erlendu preláta og heyra predikaða „krislna trú í stað þess að
tala um tíðarfarið, heyskapinn, gæftirnar“.
Hver er Biblíuþekking höfundar?
Talaði ekki frelsarinn meðal annars um þetta? Hann segir
t. d. frá manni, scm fór út aS sá. Er það ekki hliðstætt því að
hann liefði tekið dæmi af manni, sem fór út að slá? Það var
aðeins enn hversdagslegra í Gyðingalandi að sá en slá í þann
tíð.
Þá víkur Jesús að liljum vallarins í Fjallræðunni án þess að
vitað sé að það liafi vakið lineyksli fram að þessti.
Svo er það veðrið: Kristur vék ófeiminn að því „Þá er þér
sjáið ský draga upp í vestri, segið þér jafnskjótt: Það kemur
regn. Og það verður svo. Og er þér sjáið sunnanvind blása, þá
segið þér: það mun verða steikjandi hiti. Og það verður.
Hræsnarar, þér hafið vit á að meta útlit jarðarinnar og him-
tnsins; en þennan tíma, livernig er því varið, að þér skuluð
ekki hafa vit á að meta liann? (Lúk. 12, 34n).
Sigurður A. Magnússon er áreiðanlega ekki svo fáfróður í
kirkjusögu að hann haldi að það afkristni þjóðina, ef vér prest-
arnir höldum oss í nánum tengslum við lífið, á stól og stéttum.
Ég get ekki varist þeirri liugsun að í þessu ,,rabhi“ sínu
farist heiðruðum liöfundi líkt og manni, sem ritdæmir hrana-
lega hók, sem hann liefur ekki lesið.
Næsta vcrkefniS
Aldrei liafa verið byggðar jafn margar og veglegar kirkjur
á landinu eins og síðustu áratugina. Og þeim, sem eldri eru,
er hetur lialdið við en nokkru sinni áður. Eru víða til mesla
sórna. Margs konar gjafir streyma til kirknanna um allt land.
lil dæmis um, livað þær geta orðið miklar og almennar, má
geta þess að á sínum tíma safnaði Kvenfélag Kópavogs yfir
eilt hundrað þúsund krónum á einum degi til kaupa á list-
gluggum. Framlögin í fámennustu söfnuðunum eru þó ósjald-
an mest að sínu leyti.
Um það er ekki að villast að fólkið ann kirkjunum, vill
ekki missa þær, finnur að þær eru mikilsverðar.