Kirkjuritið - 01.04.1972, Síða 22

ar geysilegu andstœður. Þegar komið
er aftur ó móti út í byggðirnar, þó
fer það ekki á milli mála, að fólkið
á ekki neitt, ekki einu sinni tuskurnar
utan á sig, eins og sagt er.
Kristím Þörfin fyrir klœðnað er
kannski ekki sambœrileg við það,
sem er hér í köldu landi, — og þó.
I Gidole stendur byggðin t.d. svo
hátt, að þar verður nóttin köld, enda
hrynja börn niður úr kvefi og lungna-
bólgu.
Þórður: Lungnabólgu og berklum.
Kristín: Þannig, að fólkið þarf betri
aðbúnað en það hefur, ef nokkur
kostur vœri á.
Þórður: Hins vegar sézt líka annað.
Það er ekki að sjá, að þetta, sem
okkur finnst vera eymd og fátœkt
°g örbirgð, sé neitt þrúgandi fyrir
fólkið. Það lifir þetta í rauninni ekki
sem fátœkt. Það er bara tilvera.
Kristín: Óhamingja eða slíkt er
e.t.v. ekki beinlínis rétta orðið um
líf þessa fólks, og þó hlýtur margt
að vera því meira en erfitt vegna
vankunnáttunnar. Hún hefur skelfileg
áhrif á líf þess.
— Þú nefndir andstœður, Þórður.
Þetta fólk hlýtur þá að hafa tvenns
konar líf fyrir augum?
— Jú, það hefur það. En það
er að sumu leyti nœstum eins og því
finnist þetta heyra til.
— Það er ekki vaknað til með-
vitundar um, að þetta gœti orðið
á annan veg?
Sennilega ekki almenningur,
en þeir, sem séð hafa annað annars
staðar, t.d. menn, sem eitthvað hafa
farið til mennta, líta þetta allt öðrum
augum. Því miður reynist það þó
20
gjarnan svo, að afstaða þeirra vill
fremur stefna til niðurrifs en upp'
byggingar á þjóðfélaginu.
HeiSni og kristni í sömu veröld
— Er þessi veröld aðlaðandi eða
óaðlaðandi fyrir Vesturlandabúa, '
t.d. í Addis-Abeba eða þeim hér-
öðum, þar sem kristniboð er rekið?
Kristín: Að mœta fólkinu þarna er
allt önnur veröld.
Þórður: Það held ég, að hljóti að
vera mikið komið undir hugarfar‘
gestsins.
Kristín: Á mig hafði það ákafleg0
sterk áhrif að finna, hvað ég gerði
mér miklu betur grein fyrir því, þeg°r
ég sá þetta fólk syngjandi Guði lof'
söngva í allsleysi sínu og eymö/
hvað allt þetta ytra prjál skiptir engu
máli, því að Drottinn lítur á hjartað-
Það eitt gildir í raun og veru. Þess
vegna er ekki hœgt að líta á þennan
ytri aðbúnað eða örbirgðina sömu
augum, þegar Ijóst er, að fólkið a
innri gleði og fögnuð.
— Já, þá ert þú að tala um hina
kristnu. Og þú talar um, að landið
sé fagurt og yndislegt o.s.frv., en
ég átti nú við þessa veröld í víðara
skilningi.
Þórður: Nú verður þú að athuga<
að við kynntumst fyrst og fremst
kristna umhverfinu, hinu tiltöluleg0
lítið nema í fjarsýn.
— En í framhaldi af þessu: Eru
andstœður heiðni og kristni mjög
augljósar á þessum svœðum? í f
bragði?
Þórður: Já, já-já, afar mikið áber-
andi, og það kemur bœði fram 1
því ytra og því innra. í því ytra