Kirkjuritið - 01.04.1972, Qupperneq 31

se ' ,rna®ur er svo Barrisja Húnde,
e9 var að tala um áðan.
+;| ^ra stöðinni fara þeir þá út
safnaða sinna?
h-Já. Sá, sem þjónar vesturhluta
Svra s'ns< sem kallaður er Farsja-
fer^ a e'nna lengst að fara. Hann
st | Pan9Qð út þrisvar í viku og
rar þar þd ýmjjf ddg ega sa|ar.
hnn9 í einu.
Hv
err*'9 verður heiðingi kristinn?
jnn^ ^vernig verður heiðingi krist-
Hvað er það, sem gerist?
gen er, trúi ég, það sama, sem
v , °9 hér heima, þegar menn
fyr.na vitundar um guðsfirð sína
þjn'r a^r'f orðs og anda. Síðan leitar
boð1 Va^na®' fil prests eða kristni-
nceS| biður um frœðslu. Þegar
s fellur svo til skírnarnámskeið,
er ?Ur áann til prestsins. Sú frœðsla,
heri°r.e'®anlega mjög kyrfileg. Þegar
t>a
11 er lokið.
r eteð tekir
er hann skírður og
urn nn inn í söfnuðinn. Sé
þe Q . rce^a mann, sem er skírður
ferrnn ' ^Pf'skum s'á, þá er hann
Up , Ur' en hlýtur að öðru leyti sömu
boðið^10’ ~ Yfirleitt fœr kristni-
sVðr góðan framgang þar
ej^h^' ^anni9 að sé á annað borð
er l Vfr 0rðinn kristinn í þorpi, þá
þQra a-rn-k. jafntítt, að leiðir Ijúkast
þQrr^i3 ^rir fagnaðarerindið. Þó eru
$Vce§a n°kkur þorp eða nokkurt
a§ sern falsvert erfitt hefur reynzt
eins Q 9°áu sambandi við. Það er
^°9 þeirra tími sé ekki kominn.
$ky|d Versu margir kristnir menn
nu njóta þjónustu frá stöð-
inni í Gidole? Eru þeir ekki fleiri en
þeir, sem njóta þjónustu í Konsó?
— Tölur veit ég ekki glöggt. Þeir
eru miklu fleiri, sem njóta þjónustu
í Gidole, enda starfið mun eldra, en
ég held, að þar sé ýmislegt óljós-
ara, því að þar gerðist það fyrir
starf vakningapredikara, sem þar var
mjög mikilvirkur, að brotinn var jarð-
vegur meiri en unnt reyndist að rœkta
í tíma. Það voru margir, sem gáfu
til kynna, að þeir vildu verða kristnir,
en það var ekki hœgt að anna því
að frœða alla þá, sem vöknuðu. Af-
leiðingin er sú, að dyr hafa lokazt
aftur. [ mörgum þorpum þar hefur
því verið fjarska erfitt og þungt að
starfa. En þeir, sem bezt þekkja til,
segja, að nú sé eins og að byrja
að rofa til að nýju. — Þú hefur sjálf-
sagt heyrt um þau stórmerki, sem
urðu meðfram til þess að hrinda af
stað þeirri miklu andlegu hreyfingu,
sem varð þarna á Gidole-svœðinu,
— um predikarann, sem var að
reyna að ná sambandi við fólkið, en
komst hvergi að og átti mjög erfitt.
Þó var þar ein fjölskylda eða œtt,
sem hleypti honum að, en vildi að
vísu ekkert hafa með boðskap hans
að gera, en leyfði honum að búa
hjá sér og predika á svœðinu fyrir
framan kofa sína. Þar á svceðinu
var tré, sem einhver verulegur átrún-
aður var á, og einu sinni, þegar
predikarinn hafði lokið predikun sinni
og gekk burt, þá féll tréð. Sá at-
burður varð mönnum þar um slóðir
slíkt tákn, að líkast var, sem allar
varnir þeirra hryndu. Afstaða þeirra
gerbreyttist. Þeir urðu fúsari til þess
að hlusta. Af þessu varð svo meiri
29