Kirkjuritið - 01.12.1973, Qupperneq 12

— ég tel ekki regnhlífar og óþarfa
yfirhafnir í sólskini, — en við örkum
í fullum skrúða með níðþungar klyfj-
ar innan um létfklœdda og hólfstríp.
aða Norðmenn. Áningar gerast tíðar,
og sveiti andlitsins rikulegur, Þegar
komið er upp ó Karls Jóhannsgötu,
fer ég að benda ó kóngshöllina, þjóð-
leikhúsið og háskólann og þykist öllu
kunnugur. Ferðin sœkist seint og bít-
andi, þó ekki hraðar en svo, að ég
fœ samfylgd annars hœgferðugs, þeg-
ar nálgast tekur Holbergspláss. Þétt-
drukkinn, en friðsamur alþýðumaður
virðist á sömu leið og ég. En það má
engu muna, að ég fari að kunna vel
við hann. Eitt sinn, þegar töskur mín-
ar verða á siglingaleið hans, — rétt
eins og íslenzkt varðskip fyrir brezkri
freigátu, — segir hann, um leið og
hann tekur stefnuna á hinn bóginn:
,,Om forlatelse. Jeg er sá full, at jeg
kann ikke stá.“
Andans vigstöð
Forbunds'hótel stendur við Holbergs-
pláss, og það pláss er hið merkileg.
asta. Engin eru þar þó leikhús, og ekk-
ert minnir þar á Holberg annað en
nafnið. Ekki er heldur sfœrðinni fyrir
að fara. Torg bernsku minnar við Óð-
insgötu og Baldursgöfu jafnast full-
komlega á við Holbergspláss að því
leyti. Hitt er annað, að þau eru engin
andans vígstöð. Aftur á móti virðist
Holbergspláss draga að sér líkt og
segull hinar merkustu andans smiðjur
og hina beztu stríðsmenn orðsins.
Raunar var okkur síra Arngrími þetta
tcepast Ijóst, sem við örkuðum þar
sveittir og móðir, en leiddirvorum við
í þessa háborg engu að síður, nauð-
ugir, viljugir. Þar kom brátt í Ijós, að
Forbundshótel var eign Landssam-
bands KFUM og K í Noregi, og voru
höfuðstöðvar þeirra félaga á neðstu
hœð hússins. Vœri svo hlaupið yfir
torgið, framhjá gamalli skósmíðastofu
eða einhverju þess háttar og fram-
hjá tóbaks- og sœlgœtisverzlun af
gamla taginu — með allri þeirri lykt,
sem þar angar um gáttir, — þá var
komið að aðalskrifstofu Kristilega
stúdentahreyfingarinnar og þvl ncest
að höfuðstöðvum IKO. Vœri enn hald-
ið til sömu áttar, voru ekki nema
fáein skref að samkomuhúsi Santal-
kristniboðsins í nœstu götu. í annarri
götu, svo sem steinsnari fjœr, voru
höfuðstöðvar Hins norsk-lútherska
heimatrúboðs, sem er stórveldi 1
kristnilífi Noregs. Vœri hins vegar
haldið í átt til sjávar, þá var þó enn
skemmra í Missionssalinn, hið stora
samkomuhús annars stórveldiS/
Norsk-lútherska kristniboðssambands-
ins. Litlu fjœr, við Sankti Ólafsgötu, var
Safnaðarháskólinn fi| húsa fyrir tutt"
ugu árum. Þá var ég þar heimagang-
ur um skeið, — kannast því nokku
við þessar slóðir, þótt margt sé te,<l
að fyrnast. Og skólinn er nú fluttur,
en það er önnur saga.
Sá rauði kemur til sögu
Daginn eftir, þann 18., er haldið upP
að Fjellhaug. Vagninn er rauður °9
gljáandi eins og slökkviliðsvagn,
síra Arngrímur er stýrimaður. ^
hlutskipti er þó engu minna.
með kortið á hnjám mér og rceö 0
inni. Það er ábyrgðarmikið sta
298