Kirkjuritið - 01.12.1973, Qupperneq 17

1 Suður-Afríku á nýjársdag 1844, en
ekki varð uppskeran fyrstu árin svo
sem til var sáð. Fjórtán ár liðu án þess
unnt vœri að benda á sýnilegan ár.
angur. Hafði þó nokkur liðsauki bor-
l2)' að heiman. Er fregnin af skírn
fyrsta heiðingjans barst til Noregs
VQkti hún þeim mun meiri hrifningu
°9 fögnuð. Merkasta sálmaskáld þjóð-
annnar orti þá lofsöng þann, er enn
^veikir glóð í hjörtum trúaðra Norð-
^anna: „Opplaft ditt syn, o kristen
sjel!”
Undarlegt og athyglisvert má heita,
a^ ytri vöxtur Hins norska kristniboðs-
élags varð mjög mikill og bráður
eima, þótt svo þunglega gengi á
eiðingjaakrinum framan af. Er tutt-
u9u ár voru liðin frá stofnun félags-
'ns, voru smœrri aðildarfélög orðin
^8, og þrjátíu árum síðar töldust þau
n°kkuð á fjórða þúsund. Um þœr
^Undir höfðu kristniboðarnir raunar
lrt 31 þúsund manns. Nú mun sú
? a l°ngu margföld orðin, en ekki
a rekja þá sögu hér. Þess skal ein-
Son9is getið, að síra Jóhann Hannes-
^°n, prófessor, hlaut að nokkru mennt-
J* sína við skóla þessa félags í Stav-
ngri og starfaði síðar á akri þess,
fél * ^amband íslenzkra kristniboðs-
a9a kostaði starf þeirra hjóna eft-
lr ntegnj.
Jon Haugvaldstad
Afdrií«rík neitun
pr
Hig11 síðustu aldamótum beindi
boð ^101"5^0 kristniboðsfélag kristni-
°9 t^U s'num t'l Zúlulands í Afríku
dáð Mada9askar. Þó fór svo, að hinn
Qsti kristniboði Norðmanna starf-
303