Kirkjuritið - 01.12.1973, Qupperneq 75

°lskir standa utan samtakanna og
iofnframt dregur það úr samtaka-
mœttinum, að evangeliskir kristnir
jyenn margir, hvítasunnumenn og ó-
óðir eru ekki fyllilega ónœgðir.
°9 trausts. Enskur biskup komst svo að
°rði um ráðið, á árunum eftir 1950,
/>að þar ríkti þýzk guðfrœði, amerískir
Psningar Qg hoiign^^ skriffinnska"
1 an þetta var sagt hefir fyrsti for-
fet' Þess, Dr. W. A. Visser't Hooft,
0 snzkur maður, látið af embœtti,
0g tr,œði Dr. Karls Barths látið minna
. Ser kveða og amerískir peningar
m'nnkað til muna. Auðvitað má um-
ata þessa umsögn, svo að hún geti
A?|'mfœrzf f'l nútíðarinnar. Samt hefir
'rk|uráðið notið mikilla hœfileika
.a,nna, sem hafa verið framkvœmda-
Dr0^ ^esS: ^r• W. A. Visser 't Hooft,
fr' If^ene Carson Blake og núverandi
erarnkvœmdastjóri Dr. Philip A. Pott-
er Cf:^, SetT1 manr"jrn fellur ekki í geð
fra^'r^ra9^ Alkirkjuráðsins. Það er
ancp0?^' m°r9um °9 iafnvel fráhrind-
ast j '^e9a er ekki hœgt að kom-
ir ean ,°n þessu, vegna þess hve þjóð-
sernUL° 'kar °9 með ólíka starfshœtti,
vjg Ver þessara þjóða hefir vanizt
nern Sn Jrer komið á framfœri,
Alkirkin -Jll10 leyti’ Sömuleiðis þykir
stÖSa .raSl® me'r en lítið loppið í af-
sé Slnn' til kristniboðsins, að ekki
me'ra sagt.
kirkjuráó?to?ar Se9ia Þó' að Al-
keirns þ' Se nauðsynlegt kirkjum
menn q se margt, sem kristnir
°9 qóAStl 96rt klveriir öðrum til gagns
a °9 fyrir heiminn í heild.
Kirkjan er félagslegt afl í hverju
þjóðfélagi, þess vegna þurfa þœr fé-
lagssamtök til sameiginlegra átaka í
því að birta kristin sjónarmið, svo að
Jesús Kristur verði þekktur alls stað-
ar.
Fyrstu árin ólu menn þá von í brjósti,
að Alkirkjuráðið gœti orðið vettvang-
ur að einingu kristinna manna. Sér-
staklega kom þetta skýrt fram á þing-
inu í New Delhi. Þá var kjörorðið:
EININGIN, SEM VIÐ ÞRÁUM.
Þessi eining hefur orðið að veru-
leika sums staðar, t. d. á Indlandi og
hefir orðið hvatning til ennþá nánari
samskipta kirkjudeilda í kœrleika.
Hins vegar hafa sumar einingartil-
raunir mistekizt svo sem sameining
Ensku kirkjunnar og Methodista á
Englandi og í Skotlandi.
Nú á síðari tímum hefir Alkirkju-
ráðið fengizt meira við þjóðfélags-
vanda víðs vegar fremur en siðbót
kirkjunnar. Alkirkjuráðið hefir tekið
pólitíska afstöðu til ýmissa mála í
Afríku, Asíu, Suður-Ameríku, Banda-
ríkjunum og Vietnam. Mörgum hefir
misþóknazt, að pólitísk afstaða hefir
orðið svo rúmfrek. Hins vegar er það
viðurkennt af flestum, að slíka af-
stöðu verði ráðið að taka, þótt mjög
sé erfitt oft að sjá hið rétta samhengi
í ýmsum pólitískum efnum meðal ó-
líkra þjóða. Sumt liggur þó í augum
uppi svo sem kynþáttamisrétti og
efnahagslegt misrétti, þar sem hinir
ríku verða ríkari og hinum fátceku
fjölgar.
Svo er það, að Alkirkjuráðið verður
að vera annað og meira en eftirlík-
ing af Sameinuðu þjóðunum. Hjá því
verður komizt, ef stjórnmál eru ekki
361