Kirkjuritið - 01.12.1973, Side 88

aðgang að Guði nema fyrir milli-
göngu þ|ónustunnar. Guð hefur sœtt
heiminn við sig í Kristi, en „orð sóttar-
gjörðarinnar" er fólgið í hinum post-
ullega vitnisburði, sem borinn er
ófram til hverrar nýrrar kynslóðar af
vottum, sem kalaðir eru.
Lótum svo vera, að Predigtamt
hljómi fínna en hitt, að vera aðeins
tœki, en spurningin er sú, hver notar
tœkið, hvort sem um er að rœða hljóð-
fœri eða tœki skurðlœknisins, þar sem
bilið milli lífs og dauða er styttra en
svo, að það verði mœlt með mannleg-
um mœlitœkjum. Einn af norsku préd.
ikurunum fró tíma rétttrúnaðarins not-
ar hrífandi mynd til að sýna g'ldi
skírnar Jesú. Hann endursegir frósög-
una í Jósúabók 3, hvernig ísraels-
menn unnu bug ó seinustu hindrun-
inni ó vegi þeirra inn í fyrirheitna
landið. Það var straumhörð Jórdanóin.
Þó segir Jósúa við prestana, sem bóru
sóttmólsörkina, að þeir skyldu ganga
út í óna. Og þegar drópu fótum sín-
um í vatnsborðið, ,,þó stóð vatnið
kyrrt, það er ofan að kom, og hófst
upp sem veggur mjög langt burtu",
segir þar. Og svo heldur prédikar-
inn ófram og segir, að við skírn Jesu
hafi gjörzt hið sama við enn mikil-
vœgari aðstœður okkar.
í skírn Jesú gjörist það, að hinn
rétti nóðarstóll, Drottinn Jesús Kristur,
stendur úti í Jódanónni með alla
syndabyrði þína ó herðum sér, og
þannig „afstýrir hann og hindrar ólg-
andi straum Guðs hrœðilegu reiði, svo
að hann getur ekki drekkt þér."
Enginn prestur í ísrael megnaði að
stöðva Jórdanóna í haustvextinum-
Það gat aðeins sóttmólsörk Guðs.
Enginn maður fékk sfaðizt ólgandi
straum Guðs reiði", en Guðs sonur
mégnaði það. Hins vegar óttu pfest'
arnir að bera sóttmólsörkina út 1
strauminn. Þannig ó sannur prestur að
lifa og starfa í þjónustu friðþœgingar-
innar með því að „bera" sóttmóls-
örk Guðs fró kynslóð til kynslóðar,
þannig að það, sem eitt sinn gjörðist,
verði lifandi raunveruleiki í dag.
Jónas Gíslason þýddi.
374