Kirkjuritið - 01.04.1976, Qupperneq 33

mörg sveitarfélög legðu fús af mörk-
um nægilega fjárhæð til að gera þetta
starf mögulegt. Þess eru raunar dæmi,
aö sveitarfélög hafi styrkt æskulýðs-
starf safnaða.
6) Fermingarfræðslan og fermingar-
sthöfnin þarfnast stórbreytinga. Þrátt
tyrir nær eingöngu áherzlu á subjekt-
ivan skilning kirkjuhugtaksins í ferm-
ingarrituali voru (þ. e. áherzlan á heiti
eÖa loforð fermingarbarnsins um að
9era Jesú Krist að leiðtoga lífs síns)
virkar fermingarathöfnin á flesta sem
^veðjuathöfn, er kirkjan (þ. e. prest-
Urinn að skilningi almennings) kveður
fermingarbarn sitt, en það kemst að
n°kkru leyti í hóp fullorðinna og um
le'Ö í þann hóp, er telur sig standa
utan við akurinn, sem minnzt var á
' ^attheusarguðspjalli. Og ef vel er,
Þ- e. ef ekki er um algjört áhugaleysi
aS ræða, þá bætist rödd fermingar-
barnsins brátt við í kór þeirra — aö
ei9in dómi — utangarðsmanna, er
öenda inn á akurinn og býsnast yfir
óraektinni. Fermingarfræðslan verður,
a® mínu áliti, að vera í ríkum mæli
undirbúningur fermingarbarnsins undir
þas starf, er því má fela í söfnuðin-
um. Það er því eitt aðalmarkmið upp-
freeðarans, meðan á spurningum
stendur, að finna því starf við hæfi
innan safnaðarins. Hér er þó ekki ef-
azt um, að fermingarfræðslan verður
e'nnig að vera fræðsla og vakning til
trúer, en um leið verður að vera Ijóst,
a® fermingarfræðslan er ekki loka-
msðsla. Það verður enginn fullnuma
er i heimi í kristinni trú og kristnum
°mi, og hinu kristna uppeldi hér lýkur
6 ki> eins og áður segir fyrr en göngu
v°rr' hér í heimi lýkur. Fermingar-
fræðslan er mikilvægur þáttur í þess-
ari heildarfræðslu eða heildaruppeldi,
en ekkert lokatakmark. Hún á að mið-
ast við, að í fermingarathöfninni sé
fermingarbarnið boðið velkomið til
starfa. i því sambandi má einnig minna
hér á, að þá er ekki óeðlilegt að miklu
ríkari áherzla sé lögð á hinn objekt-
iva skilning kirkjuhugtaksins og um
leið og fermingarathöfnin er hátíð, þar
sem söfnuðurinn býður barnið velkom-
ið til starfa, þá sé hún einnig fyrir-
bænar- og blessunarathöfn, þar sem
boðuð er staðföst náð Guðs við það
fyrirheiti, er hann gaf barninu í heil-
agri skírn.
7) Sóknarnefndum er ekki afmarkað
hlutverk sitt. í reynd hafa þær yfirleitt
látið aðeins nokkur starfssvið til sín
taka. i lögum um sóknarnefndir frá ár-
inu 1907 nr. 36 segir svo í 1. gr.: „í
hverri kirkjusókn landsins skal vera
sóknarnefnd og í prófastsdæmi hverju
héraðsnefnd til að annast þau kirkju-
leg málefni, sem sóknina og prófasts-
dæmið varða.“ Hér virðist raunveru-
lega vera á ferðum lagalegur grund-
völlur þessarar miðstöðvar, er vera
þarf í hverjum söfnuði til að skipu-
leggja og samræma starfið innan safn-
aðarins. Ljóst er þó, þar sem sóknar-
prestur á ekki sæti í þessari nefnd, að
gera þyrfti glögga grein fyrir embætti
hans og stöðu gagnvart sóknarnefnd.
i 7. gr. þessara sömu laga segir svo:
„Sóknarnefnd skal, auk starfa þeirra
sem henni eru eða verða fengin með
sérstökum lögum, stuðla til þess að
guðsþjónusta safnaðarins fari sóma-
samlega fram, vera prestum til aðstoð-
ar í því að viðhalda og efla góða reglu
og siðsemi í söfnuðinum, styðja með
31