Kirkjuritið - 01.04.1976, Qupperneq 52

fram á þriðja heimsþinginu um kristni-
boð í Tambaram árið 1938. Það var
Hollendingurinn Hendrik Kraemer,
sem átti þar einna helzt hlut að máli.
Það var um þetta leyti, sem kirkju-
hugsunin varð mjög ofarlega á baugi
og einkenndi hina alkirkjulegu hreyf-
ingu.
Guðfræði Karls Barths náði þó
aldrei að kveða frjálslyndu guðfræðina
niður, þótt hún yrði gerð áhrifalaus
um sinn. Eftir styrjöldina birtist hún
aftur tvíefld, og síðustu árin hefur hún
lagt alkirkjuhreyfinguna undir sig, ekki
sízt með tilstyrk veraldlegu guðfræð-
inganna.
Alkirkjuhreyfingin hefur alla tíð ver-
ið spegill hræringa i guðfræði Evrópu
og Ameríku. AK hefur alltaf verið vett-
vangur kirkna og þar með einnig þeirr-
ar guðfræði, sem hefur haft yfirhönd
í þessum kirkjum.
En oss ber einnig að líta á hina
skipulagslegu þróun í AK.
Það voru kristniboðsfélög og kristni-
boðssamtök, sem áttu fulltrúa í Eden-
borg, eins og fyrr er frá sagt. Þáttak-
endur IMC urðu þá líka kristniboðs-
félög eða kristniboðsráð, sem tóku til
þjóða eða svæða. Úti á kristniboðs-
akrinum tóku líka að myndast kristni-
boðsráð þjóða eða svæða. i þeim
voru fulltrúar kristniboðsfélaganna, þ.
e. kristniboðar. Framan af voru það
þessi ráð, sem önnuðust hin alþjóð-
legu tengsl ungu kirknanna. En þegar
á leið, urðu þau sjálfstæð að skipulagi,
og þá var eðlilegt, að þessi ráð
byggðust á grundvelli kirkjufélaga og
væru skipuð fulltrúum ungu kirknanna.
Þau urðu svokölluð Christian Counc-
ils, ráð kristinna manna meðal þjóðar
50
eða svæðis. Kristniboðarnir hurfu úr
myndinni. Yfirleitt fór svo hvarvetna,
þar sem alþjóðlegar umræður urðu um
kristniboðið og stöðu þess, að leið-
togar ungu kirknanna komu saman
ásamt forystumönnum kirkna og
kristniboðs frá Vesturlöndum. Alþjóða-
forysta kristniboðsins fór þannig á mis
við einkar nauðsynlega og dýrmæta
sérfræðiþekkingu.
Segja mátti, að þróunin stefndi í
gagnstæða átt í hinum greinunum
tveimur innan alkirkjuhreyfingarinnar.
Heimskristniboðsþingin höfðu fjallað
um vandamálin á kristniboðsökrunum.
Hins vegar snerust umræður á heims-
þinginu um trú og kirkjuskipan og um
kristindóm í verki fyrst framan af um
kirkjuleg og alþjóðleg vandamál á
Vesturlöndum. Þarna voru fulltrúar,
sem kirkjurnar höfðu sent. Faith and
Order hófst með fræðslusamtölum, þar
sem lokatakmarkið var sameining
hinnar sundruðu kristni. Life and Work
sneri að húmaniskum þjóðfélagsleg'
um, og stjórnmálalegum viðfangsefn-
um kirkjunnar.
Smám saman var sjóndeildarhring'
urinn víkkaður svo, að nú var einnig
rætt um þriðja heiminn og erfiðleika
hans. Þá tók fulltrúum ungu kirknanna
líka að fjölga, eftir því sem tíminn leið-
Nú eru þátttökukirkjur AK langflestar
ungar kirkjur.
Þannig tóku ungu kirkjurnar þátt '
samkirkjustarfinu á tvennum vígstöðv-
um, að nokkru leyti innan IMC og
þjóðráðanna og svæðaráðanna og a^
nokkru leyti sem þátttökukirkjur í AK-
Nú á dögum eiga ungu kirkjurnar
meiri hluta þeirra fulltrúa, sem sækJa
heimskristniboðsþingin og þá fundi.
A