Kirkjuritið - 01.04.1976, Qupperneq 60

að víkja hér að nokkrum meginsjónar-
miðum.
Eins og íyrr segir, endurspegiar AK
guðfræðina almennt í Evrópu og Am-
eríku. En menn hafa ávallt haft nokkra
tilhneigingu til að vera róttækir í sam-
bandi við kristniboðið og alkirkjuhreyf-
inguna. Ástæðan er sennilega sú, að
hér er um að ræða guðfræði í verki og
aðhæfða guðfræði. Guðfræðihugmynd-
um er breytt í verk og í hugsjóna-
áróður.
Kirkjufræðin
Hér skal vikið að fjórum umdeildum
atriðum. Það er í fyrsta lagi kirkju-
skoðunin, sem hefur ríkt f alkirkju-
hreyfingunni frá byriun. Þar er að finna
hinn guðfræðilega rökstuðning fyrir
öllu því, sem áður hefur verið minnzt
á í sambandi við það, er ungu kirkj-
urnar fengu sjálfstæði. Kirkjufræðin
hefur fyrst og fremst fjallað um stofn-
anir.
Einingarhugsjónin
I öðru lagi skal bent á sjálfa grund-
vallarhugsunina, sem alkirkjuhreyfing-
in hvílir á, þá, að eining kirkjunnar
hljóti að koma í Ijós og verða sýnileg.
Þetta er forsenda viðleitninnar til ein-
ingar og til þess, að kirkjur renni sam-
an í eina heild. Þegar þessar hugsan-
ir eru í fylgd með guðfræði, sem ger-
ir allt afstætt og slær úr og í, hlýtur
afleiðingin að verða sú, að lítið verði
gert úr sjálfum trúargrundvelli kirkj-
unnar, hvað sem líður fullyrðingum í
gagnstæða átt.
Veraldlega guðfræðin
Greinileg stefnubreyting varð í al-
kirkjuhreyfingunni í lok sjötta áratugs-
ins og byrjun hins sjöunda. Vér kynnt-
umst veraldlegu guðfræðinni, sem
beindi athyglinni frá einingu kirkjunn-
ar til veraldlegra mála í þjóðfélagi,
stjórnmálum, menningu og líknarmál-
um. Guðfræðin fékk ,,lárétta“ stefnu,
og hún náði hámarki um sinn á aðal-
fundi AK í Uppsöium árið 1968.
Þessi guðfræði er ekki ný af nálinm
í sjálfri sér. Hún hefur marað í hálfu
kafi alla tíð. Áhrifum frjálslyndu guð'
fræðinnar frá aldamótunum var aldrei
útrýmt að fullu. Þjóðfélagsguðfræði
hefur alltaf lifað góðu lífi í AK, íyrst
og fremst innan hreyfingarinnar Life
and Work og deildar hennar í AK.
Núna hafa menn orðið róttækari,
ekki sízt í kenningum varðandi opin'
berunina.
Afstæðiskenning um trúarbrögðin
Þessa gætir ekki hvað sízt á fjórða
sviðinu, þ. e. um mat manna á trúaf'
brögðum öðrum en kristindómnum-
Menn hneigjast mjög til afstæðiskenn-
ingar varðandi önnur trúarbrögð oQ
lífsviðhorf. AK á drjúgan hlut að Þvl
að koma þessum sjónarmiðurn 3
framfæri.
Hér er vissulega um erfið mál a
ræða, enda ekki auðvelt að greina a
milli menningar og trúar með ÞeirT1
þjóðum, sem vér störfum á meða1-
Oss miðar ekki áleiðis, nema vér höl
um fast við skoðanir á opinberuninm,
skoðanir sem eru vel grundvallaðar ■
Biblíunni. Þetta á bæði við kristm
boðsfélögin og ungu kirkjurnar sjáÞar'