Jörð - 01.09.1942, Blaðsíða 12

ummæli eiga ekki við um það sjónarmið, sem rætt hefur verið
nú síðast. Þar er að ræða um óbrigðula vissu fvrir liverri
þann, sem ekki verður að játa, að hann trúi ekki fagnaðar-
ei-indi Jesú Ivrists. „Fagnaðarerindið er kraftur Guðs til
hjálpræðis iiverjum þeim, sem trúir“ — hjálpræði í öllu til-
liti. „Það hefur fvrirlieit hæði fvrir þenna heim og hinn
komanda“.
LLIR FLOKKARNIR FJÓRIR verða að taka höndum
saman. Það er hættulegur misskilningur, að það yrði
nokkur afkoma, að einn af flokkunum væri utan við sam-
tökin. Þeir verða að kjósa sameiginlega nefnd sinna beztu
manna, til að koma sér saman um bráðabirgða-fyrirkomulag,
er endast skuli í aðalatriðum til stríðsloka. Og þeir verða að
mynda raunverulega þjóðstjórn, til þess að framfylgja sam-
komulaginu. Öll málgögn þeirra verða að styðja þá stjórn af
einlægri og áhugarikri hollustu. Skiptar skoðanir verða að
vísu að ræðast af hreinskilni og einurð, þegar raunverulega
nauðsyn her til, en með fullri innhvrðis virðingu, er bvggist
á vissunni um sameiginlega holluslu við hið eina nauðsynlega.
Og hvað er hið eina nauðsynlega í þessu tilliti? Fullkomin
og staðföst samvinna — samvinna um að reka þjóðarbúið af
sleitulausu kappi og stöðvanalaust í hvívetna, með samtök-
um eins og í fyrirmvndar atvinnufyrirtæki. Með því móti
aflar þjóðin sér virðingar og velvildar þeirra, sem hún a
mest undir, en það mun opna henni margvíslegri og lang-
drægari lækifæri, en hún getur ráðið í, enn sem komið er.
Með því móti afstýrir hún stórum hættum, sem vofað hafa
yl'ir og langlíklegast er, að marki henni bás í skugganum uni
óyfirsjáanlegan tima, ef ekki er að gert til hlítar tafarlaust.
Og með því móti veitir hún öllu því verðmæti inn i landið,
sem á annað horð getur inn í það náðst á þessum uppgripa-
tima — i hlutum og lieitum. Svo þegar hættan er liðin hjá, er
nægur tími til að skipta með sér arðinum. Og þá eru menn
orðnir raunverulega færir um það eftir æfingu og þjálfun
og reynslu samstarfstímans. Annars liggur ekki annað fyrir
en innanlands ófriður (sem gæli orðið með vígaferlum, þefí*
202 jöRÐ