Jörð - 01.09.1942, Qupperneq 39

eða draumur listamannsius, sem hann reynir að færa í bún-
ing línu og lita. Sönn vinnugleði er sköpunargleðin, gleði
liess manns, sem með starfi sínu keppir að fullkomnun. Og
hað er eðlilegt, að svo sé, því vinnan getur verið allt í senn:
vísindi, íþrótt og list, og það er ekki aðeins skylda okkar,
þegar við göngum að starfi, að finna í því eina eða fleiri af
þessum eðliseinkunnum vinnunnar, heldúr blátt áfram lifs-
nauðsyn. Án þeirra verður vinnan óumræðileg áþján, seig-
drepandi matarstrit og böl, en takist okkur að skilja þetta
innra eðli vinnunnar, fær bún nýtt gildi, befst upp í bærra
veldi, verður opinberun og fagnaðarboðskapur.
Það er þessi hljómgrunnur, sem ómar í sláttuvisum Jón-
asar og lofsöngvum ýmsra annara skálda um vinnuna, en
ég þó hvergi bef heyrt bljóma fegurr og með meiri fögnuði
en í þessu erindi Johans Skjoldborg:
„Naar Solen gaar ned i et luende Baal
bag Hedens vidstrakte Flade,
da retter jeg Ryggen og skimter et Maal,
da blaanar og blinker det blankslidte Staal
i min Hakke, min Skovl og min Spade.“
Skáldin eru oft góðir bandameun, en ljóðin þeirra er þó
Isepast bægt að taka sem rökfræðileg sönnunargögn, og svo
ekki sé bægt að segja, að þetta, sem ég bef sagt um vinnu-
gleðina, séu aðeins innantóm orð, þá skulum við nú snúa
°kkur að því að rökræða það mál nokkuru nánar.
TTM VÍSINDALEGT GILDI vinnunnar þurfum við ekki
^ að f jölyrða mikið, þvi lil er sérstök vísindagrein, sem
heitir vinnuvísindi og um bana Iiafa jafnvel verið skráðar
oækur á islenzku. Þessi vísindi telja að vinnuafköst við flesta
v>unu megi auka meir eða minna með betri tilhögun og
Yiunuaðferðum, og jafnvel sambliða því gera vinnuna léttari;
eu auk ])essa liggur vísindalegur tilgangur eða grundvöllur
•TÓ baki flestra líkamlegra starfa. Þegar við gröfum fram-
1-æsluskurð, þá getum við gert það eins og dauð vél eftir á-
kveðinni fyrirsögn, en verkið mundi ekki tapa og við sjálf
vaf'alaust græða við það, að reyna að gera okkur sem ná-
Jörd 229