Syrpa - 01.09.1911, Qupperneq 29

NÁMUR SALÓMONS
27
fræöislegum uppdráttum. Bókin
var g-ömul mjög, blöðin gul og slit-
in. Hún var á frönsku máli, og
haföi verið gefin út 1705 og 1709,
útgefendur voru L’Honore & Chate-
lain í Amsterdam.
Gesturinn blaðaði kæruleysislega
í bókinni um stund, en brátt var at-
hygli hans dregið að uppdrætti ein
um af Afríku. Uppdráttur þessi
sýndi talsvert rétt legu Congó og
Zambesi ánna, og nýlendur Portú-
galsmanna í mið- og suður Afríku
voru merkilega rétt settar, en mest
nákvæmni var þó sýnd í að marka
legu gullmarkaða og náma Portú-
galsmanna sunnan við Zambesiána.
Þar var einnig langur lesmálskafli
til útskýringar og hafði M. de Geu-
deville nokkur skrifað hann.
Franski landfræðingurinn nafn-
frægi Del’lsle hlaut að hafa dregið
kort þetta, eða þá einn af lærisvein-
um hans, og þekkingin á landafræði
landsins, sem til fárra ára hefir ver-
ið óþekt samtíðarmönnum vorum,
var undarlega nákvæm. En rnerki-
legast af öllu var þó það, að fjallið
Fura var sýnt á uppdrættinum, og
vakti það undrun ekki litla hjá les-
anda'num, því hann hafði sökt sér
niður í að reyna að leysa úr þeirri
spurning, hvar Ófír væri, og þekti
því vel til sögu þess máls.
í útskýringunum lashann: ,,Fim-
tíu sjómílur frá Tete, tíu sjómílur
frá Bocútó, og hálfa dagleið
frá Mansoróánni, stendur Mass-
apa vígið, þar var áður aðal gull-
markaðurinn. Það er enn aðsetur-
staður portúgalsk yfirforingja, sem
nefndur er vörður hliðanna, því þar
byrjar land gullnámanna. Svart-
munkarnir hafa reist þar kirkju.
Ékki langt frá stað þessum er fjallið
Fura, finst þar gull mikið. Telja
ntargir að Fura sé afbökun á orðinu '
Ófír. f fjalli því rná enn sjá múra,
mannhæðar háa, byg’ða úr stórgrýti.
Þeir eru gerðir af mikilli list, og er
þó grjótið ekki tilhöggvið, eða stein-
Iím notað. Öll líkindi eru til að her
Salómons hafi hafst við innan veggja
þessara. En nú um nokkrar aldir
hafa Márar ráðið yfir gullnámunum
um þessar slóðir. Undir fjallshlíð
þessari fellur Dambarari áin til
norðurs. Kaffira höfðingi, Gamira
að nafni, gjörði uppreisn í nóvember
1693, og ylirvann báða þessa verzl-
unarstaði. Þó var nokkur rnunur á
forlögum íbúanna, því þeir, sem í
Longoe bjuggu, bæði Portúgalar
og Afríkumenn, gátu forðað lífi
sínu, en við Dambarari fórust allir,
því þeir vildu sýna meira hugrekki
og verjast árásunum. Á þennati
veg eyðilögðust i einni uppreisn all-
ir gullmarkaðir Portúgala, er þeir
um langan tíma höfðu átt þar í
Moeranga. “
Hér var þá lýsing á landi er eng-
inn hvítur maður hafði stigið fæti á
um tvær aldir og hún sýndi veginn
til Furafjallsins, og múrana, er
veittu vernd Gyðingum úr sjóliði
Salómons!
Hér, hugsaði gesturinn, er lykill-
inn að leyndarmálinu miklaumÓfír,
fundinn í þessari fornu bók af til-
viljun einni,
Maðurinn í lestrarherberginu var
enginn annar en Dr. Karl Peters,
þá orðinn heimsfrægur maður, því
hann hafði staðið fyrir leiðangri
þeim, er farinn var frá Þýzkalandi
Emin Pasha til hjálpar, og var
alment skoðaður sem stofnandi
þýzkra yfirráða í Austur-Afríku.
Fundur hans varð til þess, að hann
lagði í nýjan leiðangur, nú eftir leiö-
beining gamla uppdráttarins.
Þessar eru í stuttu máli ástæðurn
ar til þess, að Karl Peters sigldi fyr-
ir ellefu árum síöan með flokk land-
könnunarmanna, upp hið breiða
Zambesifljót, í leit eftir landinu Ófír
og námum Salómons konungs.
Þeir ferðuöust tvöhundruð mílur
upp fljótið, unz þeir komu til Muira-
árinnar, er áður hét' Dambarari.
Eftir margar dagleiðir komust þeir
þangað, sem Muira kemur ofan úr
fjöllunum, þar stóðu tvær hrjóstugar
bungumyndaðar hæðir, sem verðir
við austurhlið landsins Ófír, eða
þær voru hugmyndir landkönnunar-
manna. Samkvæmt uppdrætti þeirra