Syrpa - 01.07.1915, Qupperneq 16

14
SYRPA, I. HEFTI 1915
þá er hann hefir aldur til, vestur um
haf á fund þess áðurnefnda Henry
A. S. Trent, er heima á i húsinu nr.
843 á Oak-stræti í staðnum Brooklijn
i Bandaf ijlkjunum. Skal sonur þinn
(er verður að hafa komist niður i
enskri tungu, áður en hann fcr frá
íslandi) segja IJenrij Trent atla
vöxtu, scm á eru um mál þetta, og
þýða fyrir hann þetla mitt skrif.
Skulu þcir svo takast ferð á hendur
vestur í Bauðárdaiinn. Og þá er
þcir koma lil Fort Garrij, skutu þeir
leita uppi Madaleine Vanda, hver
eg vona að verði þá á lífi, cf þelta
gjörist innan fárra ára; og skulu
þeir biðja lmna að vísa sér á það
gislihús, er eg dvaldi i. Mun hana
reka minni til “Bergs skipbrots-
manns,” en undir því nafni geng eg
liér.—Og þegar þeir nú hafa fundið
húsið, munu þeir sjá, að itm þrjátíu
og tvo faðma fyrir norðveslan það
stendur eitt afarstórt eikitré...En
tin-krúsin er grafin í jörðu réttar
fimm enskar álnir (gards) i bcina
linu austur frá nefndu iré, og eru
scxtán álnir þaðan og austur að ánni
eða þangað sem grasrótin bgrjar
fremst á árbakkanum. br þar eitt
lílið vik inn í bakkann; og bcint þar
á móti, en hinu mcgin við ána,
stcndur eilt gamalt bjálkahús í lill-
um espirunni. — Að eg ckki gróf
krúsina undir rótum eikarinnar kom
til af því, að eg óttaðist að hún
(krúsin)kgnni að koma í Ijós, ef
hvussvindar rifu eikina upp með
rótum.
En fari svo, að áðurnefnd eik
verði horfin, þá cr sonur þinn og
Hcnrij Trent koma á þessar stöðvar,
þá skulu þcir ganga þrjátiu og tvo
faðma, cða sextíu og fjórar cnskar
álnir (gards) i bcina línu til norð-
veslurs frá miðjum noðurstafni húss
ins. Skulu þeir þá snúa til austurs
og stcfna beint á áðurnefnt bjálka-
hús, er slendur hinum megin árinn-
ar. Og j>á er þeir hafa farið fimm
enskar álnir i þessa átt, skulu þcir
nema staðar ag grafa þar þrjú fet
niður. En áður en þeir bgrja að
grafa, verða þeir að vera vissir um
það, að þeir séu réttar sextán álnir
enskar frá ánni, eða þaðan, sem
grasrót bgrjar fremst á árbakkan-
um. Og verða þeir að hafa það
hugfast, að hið fgrncfnda litla vik
cða skarð, sem er í bakkann, á að
vera í þráðbeinni línu við þá og
bjálkahúsið, en þó þannig, að bjálk-
ahúsið sé mitt á milli austurs og
norðaustiirs frá þeim.—Ef þeir hafa
alt þetta hugfast og vikja ekki út frá
þvi i neinu, þá mun það ekki brcgð-
ast, að þeir koma niður á þenna
fólgna fjársjóð, svo framt að þeir
grafi þrjú fet i jörð riiður á þcim
stað, er eg nú hefi tilgreint.
Eins og eg hefi þegar á vikið, cru
í krúsinni einungis þeir 20 fimm-
hundruð-dala seðlar, er minn góði
vinur William Trent bað mig fgrir,
og svo bankabók mín, er sgnir að
eg á í einum mjög svo áreiðanlegum
banku í Ngju Jórvík tvö þúsund og
sex hundruð ameriska dali, eða sem
svarar fimm þúsund og tvö hundruð
dönskum ríkisdölum; og sgnir bank-
abókinn hver sá banki er.—Þarf eg
ekki að taka það fram, að seðluin
þessum á Henrg Trent, eða huns erf-
ingjar, móttöku að veita. En lwað
mína eigin peninga áhrærir, þá vil
eg þeim ráðstufa á eflirfglgjandi
hátt.
Fgrst og fremst sknlu eitt hundr-
að og fimtíu dalir borgast lil IJenry
Trent, eða hans erfingja, fgrir þá