Syrpa - 01.07.1915, Qupperneq 60

58
SYRPA, I. HEFTI 1915
ey fengust þá 20 pund. Hooker get-
ur þess aíl Ólafur stiptaintmaður sé
ekki einungis ágætur maður sem
yfirvaid, heldur einnig sem iær-
dómsmaður, og mælir svo: “Eg
liefi sjaldan, ef það liefir annars
nokkurn tíma komið fyrir mig, séð,
jafnvel í þeim löndum par sem vís-
indi standa á hærstu stigi, svo iriik-
ið safn af sæmdarskjölum og heið-
urspeningum eins og í þessum af-
skekta krók eins hins afskektasta
lands í Norðurálfunni.”—“Við vor-
um naumast komnir svo langt sem
við ætluðum, þegar jijónustu mað-
ur kom og sagði að miðdegisverður
væri á borði; við urðum ]iví að
hvcrfa heim og hefum þó viljaö
ganga lengur, því að það var enn
snemma dags og liallaði laust af
hádegi og við vorum búnir að fá
okkur hressingu og vorum því ekki
svangir. Borðið var sett fram í liinn
mikia sai, sem eg þegar hefi getið
um. Gólfið var allgott og veggirnir
liöfðu einu sinn verið livítir. Hús-
búnaður í herbergi því var borð,
fimm borðstofustólar, tvær drag-
kistur miklar og stóðu á þeim
ýmsir munir, er lielzt virtust vera
úr postulíni, og sumir af þeim ætla
eg að liafi verið það. Tvennum stof-
udyrum var og lokið upp og kom
fram æðimikið af ágætum silfur-
diskuin. Tvoir speglar og báðir
miklir og í fornum stíl stóðu á mill-
um glugganna, en neðan við þá
stóðu inarmaraborð og gyltir fætur
undir, en brotnir voru þeir, svo að
borðin stóðu næsta hallfleytt. Eitt-
hvað sextíu myndir pentaðar og
prentaðar, sumar í umgjörð og þó
gler fyrir fám af þeim, huldu nokk-
urnveginn nekt veggjanna. Því
verður ekki neitað að mestur hluti
þeirra var að prentun ekkert fram
yfir ])að er alment gerist. En af
]>ví margt af þeim voru pentmyndir
af vinum stiptamtmanns eða prent-
myndir af konungum og öðru stór-
menni i Danmörku liöfðu þær gildi
sitt, og nöfn manna og titlar þeirra
voiu þuldir okkur mjög nákvæm-
lega með auðsjáanlegri ánægju. Safn
])etta er víst hið besta safn á land-
inu af máluðum og prentuðum
myndum. Þegar við settumst til
borðs kom svolítið babb í bátinn,
því að það brotnaði stóllinn, sem
stiptamtmaðurinn liafði sezt á, en
það lagaðist fljótt aftur af því einn
stóil var afgangs.” Getur Hooker
þess að lítið sé um að vera, hvað
viðhafnarlaust sé reitt miðdegisverð-
ar borð á íslandi, og að reyndum
enskum frammistöðumönnum mun-
di ekki finnast mikið til um það. “Á
borðdúknum var ekki annað en
diskar, hnífar og gaflar, vínglas og
flaska með klaret fyrir livern gest,
nema hvað á miðju borði stóð mik-
ill og fagur glerbjór fyrir sykur og
skrautlegur silfurtoppur á. Is-
iendingar drekka livorki maltöl né
vatn og ekki iiafa þeir heldur salt
með mat. Diskar eru bornir inn
hver fyrir sig; fyrst kom á borð skál
inikil mikil með súpu, en það er
uppáhalds áauki miðdegisverðar
hjá hinu ríkara fólki; er liún búin
til úr viðgrjónum, (sago) klaret og
rúsínum og soðinn í mauk. 3>að var
ausið upp á tvo fleytifulla diska af
súpunni, og átum við það án þess
að vita hvort við fengjum meira.
En óðara en súpan var borin út
komu inn tveir laxar miklir soðnir
og skornir í stykki, og þar með
fylgdi brísmér, sem iíktist olíu og
var blandað í það ediki og pipar,