Eimreiðin - 01.04.1927, Qupperneq 60

156
W. A. CRAIGIE
eimreiðin
mætur á þeim. Hefur það lengi verið áform hans að rita
bók um þann þátt íslenzkrar bókmentasögu, en hamingjan
má vita hvort honum vinst nokkurntíma tóm til þess frá
öðrum önnum. Er ilt til þess að vita ef það skyldi farast
fyrir, því flestum eða öllum mun hann til þess færari sökum
snildar sinnar, lifandi samúðar með verkefninu og víðtækrar
þekkingar á öllu því, er varpa má ljósi yfir það.
Þegar Craigie kom aftur frá Danmörku (1893) varð hann
kennari í latínu við St. Andrews háskóla og hélt því embætti
í fjögur ár, en auk þess sem hann rækti það, hélt hann á-
fram að auka þekkingu sína í þeim fræðigreinum, sem hann
hafði sérstaklega lagt stund á. Þá tók hann saman og þýddi
bók sína Scandinavian Folk-lore (1896), úrval úr þjóðsögum
allra Norðurlanda, hina snildarlegustu bók með ágætum skýr-
ingum og athugasemdum (sbr. Eimr. 1898, bls. 160). Sama árið
kom einnig út eftir hann Primer of Burns (líklega hin bezta
handbók sem til er um Burns handa alþýðu manna) og út-
gáfa af kvæðum Burns, sem hann hafði búið til prentunar í
félagi við Andrew Lang, hinn nafnkunna fræðimann, rithöfund
og skáld. Einnig lagði hann drjúgan skerf til æfintýrasafns
þess, er Andrew Lang var þá að gefa út. Voru það dönsk
og íslenzk æfintýri, sem hann þýddi þar, og í bók Langs
Dreams and Ghosts lagði hann til íslenzkar reimleikasögur
og drauma.
I júnímánuði 1897 giftist Craigie stúlku frá Dundee, Miss
Jessie K. Hutchen, sem er rithöfundur eins og hann sjálfur
og hefur síðan verið hans önnur hönd við öll hans störf.
Mundi honum trauðlega hafa tekist að afkasta svo miklu,
sem raun hefur á orðið, ef hún hefði eigi verið honum svo
samhent. Hún er hin mesta ágætiskona í alla staði, fríð sýn-
um og tiguleg í framgöngu, vinföst og veglynd, skörungur
mikill og einörð, svo að ekki er ósennilega til getið að þeim,
sem ekki geta felt sig við annað en sætsúpuvolgur tízku-
hræsninnar, þyki á stundum nóg um hreinskilni hennar og
bersögli. Það var ætlun þeirra er þau giftust að fara strax
til Danmerkur og dvelja þar sumarlangt, en þetta fór öðru-
vísi, því að í þeim svifum var Craigie boðið að gerast með-
starfandi við Oxford-orðabókina miklu, í þeim tilgangi að