Eimreiðin - 01.04.1927, Síða 62

158
W. A. CRAIGIE
EIMREIÐIN
við lestur þess, enda engin fyllilega samsvarandi bók til á
okkar tungu.
Arið 1925 varð Craigie kennari í Norðurlandamálum við
Taylorian Institute í Oxford og í næstu tuttugu árin skorti
hann aldrei nemendur í íslenzku. Tíu árum síðar (1915) var
endurreist prófessorsembætti í engil-saxnesku >) við háskólann
í Oxford, eftir að það hafði verið af tekið í mörg ár, og var
dr. Craigie skipaður prófessor. Var verksvið embættisins jafn-
framt stækkað og skyldi einnig taka yfir kenslu í íslenzku,
og fjell hið fyrra embætti Craigies þannig saman við þetta.
Meðal þeirra mála, er Craigie hefur lagt mikla rækt við,
er frísneska, sem er skyldari ensku en nokkurt annað mál.
Sumarið 1909 dvaldi hann hálfan mánuð hjá frísneskum fræði-
manni, P. de Clercq í Veenwouden, og líta Frísir svo á sem
sú heimsókn marki jafnvel tímamót í sögu móðurmálshreyf-
ingar þeirra, eftir því sem segir í grein um Craigie í frís-
neska tímaritinu De Holder í dez. 1926. Virðist hann hafa
verið Frísum býsna mikið í áttina til þess sem Rask var
okkur Islendingum. Víst er um það, að þeir hafa stórkost-
legar mætur á honum.
Prófessor Craigie hefur tvisvar komið til Islands, hið
fyrra skiftið 1905, en lítið eða ekkert mun hann þá hafa
ferðast hér um. I þeirri ferð kom hann því til leiðar, að
Geir Zoega tókst á hendur að semja hina forníslenzku
orðabók, sem Clarendon Press gaf út 1910. Var það hið
mesta nytjaverk og flestir munu þeir, er síðan hafa lært
íslenzku, nota þá bók. Sjálfur lagði Craigie síðustu hönd á
bókina og dregur höfundurinn enga dul á það, að hún hafi
við það tekið eigi alllitlum endurbótum, enda mun svo um
flest þau rit, er Craigie hefur fjallað um. Hefur líka verið
sagt, að um hann ættu við orð dr. Johnsons yfir gröf Gold-
smiths í Westminster Abbey: nullum quod tetigit non ornavit
(hann snerti ekki svo á neinu, að eigi fegraði hann það).
1) Um það leyti sem styrjöldin mikla skall yfir, hafði Craigie gert
allar ráðstafanir til þess, að hinar engil-saxnesku bækur hans yrðu prent-
aðar hér í Reykjavík, en ófriðarástandið og afleiðingar þess kollvarpaði
þeirri ráðagerð. Voru bækurnar að lokum sendar til prentunar í hinum
fornfrísneska bæ Husum í Slesvík.