Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1927, Page 107

Eimreiðin - 01.04.1927, Page 107
eimreiðin RITSJÁ 203 framkuæmir líflátsdóma hans. Eftir þessa viðkynningu sína af mönnunum Setur sendiherra myndað sér skoðun um þá. Hann sendir skeyti til Júpíters með þessum orðum úr Snorra-Eddu: „Alla hluti skilja mennirnir jarðlegri skilningu, því að þeim er eigi gefin andleg spektin". Á því endar fyrsti þáttur leiksins. Næsti þáttur gerist I stofu hjá sendiherra. Höf. hefur lagt grundvöll að ástarsögu í fyrsta þætti, milli sendiherrans og ungrar stúlku, írenu kom- tessu. Þeirri sögu er haldið hér áfram. Ástir þeirra írenu og Devún- dríams eru eins ólíkar eins og dagur og nótt. Jarðnesk ást og himnesk eiga erfitt með að mætast, andstæðurnar svo miklar, — eins og í mynd Tizians. Og fulltrúa hinnar jarðnesku ástar verða þær andstæður um megn. Þegar írena kemur til að kveðja í þriðja þætti, segir hún: „Þér elskið mig, og þó hryggir það yður ekki neitt, að ég skuli fara?“ Sendiherra: „Þegar maður élskar einhvern, hvernig á maður þá að vera annað en glaður?" Komtessan: „Og eins þó að maður missi ást hennar?" Sendiherra: „Hana missir maður eingöngu af því, að þá verður hamingja hennar stærri“. Það væri fróðlegt að vita, hvað mannkynið þyrfti að iifa margar árþúsundir enn til þess, að menn botnuðu alment nokkuð að ráði • þessari hugsun, þessari mikilvægu undirstöðu allrar sannrar farsældar. Samtöl sendiherrans við ráðherrafrúna, kolaburgeisinn, þenna velgerða- mann þjóðfélagsins, og prófessorinn, fulltrúa vísindanna, sýna oss menn- ingu Jarðar eins og í spegli, og er ágætlega um þau búið, einkum sam- talið við fulltrúa vísindanna. Vísindi vor jarðbúa fá þann dóm hjá sendi- herra, að þau bæti að vísu við vöxt náttúrunnar, en ekki við vöxt andans. Það er vísindunum að kenna, að mannkynið hefur, bæði að hugsun og siðferði, því nær staðið í stað. Auðvítað þolir hvorugur, kolaburgeisinn eða prófessorinn að heyra beiskan sannleikann og rjúka báðir stór- reiðir á dyr. Þriðji þátturinn fer fram úti í skógi. Eftir að komtessan hefur kvatt sendiherra, verður kaldraninn á vegi hans, einskonar persónugerfingur beiskjunnar og napurleikans, og loks umrenningurinn, þessi umburðarlyndi píslarvottur, sem vekur honum að síðustu trúna á, að ekki sé vonlaust um mennina. Þungamiðja leiksins Iiggur að mestu leyti í þessum samfundum við umrenninginn, og eitthvert mesta kjarnaatriðið er það, þegar sendi- herra gefur honum og mönnunum í hans nafni blessun sína. En ekki verður þetta verulega áhrifamikið á Ieiksviði, eins og höf. hefur frá því Sengið. Hér reynir líka mikið á leikhæfileika beggja. Annars er sendi- herrann langerfiðasta hlutverkið. Leikurinn endar á því, að tveir menn
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.