Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1927, Síða 107

Eimreiðin - 01.04.1927, Síða 107
eimreiðin RITSJÁ 203 framkuæmir líflátsdóma hans. Eftir þessa viðkynningu sína af mönnunum Setur sendiherra myndað sér skoðun um þá. Hann sendir skeyti til Júpíters með þessum orðum úr Snorra-Eddu: „Alla hluti skilja mennirnir jarðlegri skilningu, því að þeim er eigi gefin andleg spektin". Á því endar fyrsti þáttur leiksins. Næsti þáttur gerist I stofu hjá sendiherra. Höf. hefur lagt grundvöll að ástarsögu í fyrsta þætti, milli sendiherrans og ungrar stúlku, írenu kom- tessu. Þeirri sögu er haldið hér áfram. Ástir þeirra írenu og Devún- dríams eru eins ólíkar eins og dagur og nótt. Jarðnesk ást og himnesk eiga erfitt með að mætast, andstæðurnar svo miklar, — eins og í mynd Tizians. Og fulltrúa hinnar jarðnesku ástar verða þær andstæður um megn. Þegar írena kemur til að kveðja í þriðja þætti, segir hún: „Þér elskið mig, og þó hryggir það yður ekki neitt, að ég skuli fara?“ Sendiherra: „Þegar maður élskar einhvern, hvernig á maður þá að vera annað en glaður?" Komtessan: „Og eins þó að maður missi ást hennar?" Sendiherra: „Hana missir maður eingöngu af því, að þá verður hamingja hennar stærri“. Það væri fróðlegt að vita, hvað mannkynið þyrfti að iifa margar árþúsundir enn til þess, að menn botnuðu alment nokkuð að ráði • þessari hugsun, þessari mikilvægu undirstöðu allrar sannrar farsældar. Samtöl sendiherrans við ráðherrafrúna, kolaburgeisinn, þenna velgerða- mann þjóðfélagsins, og prófessorinn, fulltrúa vísindanna, sýna oss menn- ingu Jarðar eins og í spegli, og er ágætlega um þau búið, einkum sam- talið við fulltrúa vísindanna. Vísindi vor jarðbúa fá þann dóm hjá sendi- herra, að þau bæti að vísu við vöxt náttúrunnar, en ekki við vöxt andans. Það er vísindunum að kenna, að mannkynið hefur, bæði að hugsun og siðferði, því nær staðið í stað. Auðvítað þolir hvorugur, kolaburgeisinn eða prófessorinn að heyra beiskan sannleikann og rjúka báðir stór- reiðir á dyr. Þriðji þátturinn fer fram úti í skógi. Eftir að komtessan hefur kvatt sendiherra, verður kaldraninn á vegi hans, einskonar persónugerfingur beiskjunnar og napurleikans, og loks umrenningurinn, þessi umburðarlyndi píslarvottur, sem vekur honum að síðustu trúna á, að ekki sé vonlaust um mennina. Þungamiðja leiksins Iiggur að mestu leyti í þessum samfundum við umrenninginn, og eitthvert mesta kjarnaatriðið er það, þegar sendi- herra gefur honum og mönnunum í hans nafni blessun sína. En ekki verður þetta verulega áhrifamikið á Ieiksviði, eins og höf. hefur frá því Sengið. Hér reynir líka mikið á leikhæfileika beggja. Annars er sendi- herrann langerfiðasta hlutverkið. Leikurinn endar á því, að tveir menn
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.