Eimreiðin - 01.07.1946, Qupperneq 61

eimreiðin
FLÓTTI
205
kunna því að koma ummæli mín á óvart. En þrátt fyrir and-
stöðu mína get ég ekki annað en dáðst að starfsbróður
mínum fyrir þrek hans og trú. Staða lians sem kennara við
læknadeild Háskólans liefur vitaskuld veitt lionum sérlega
góða aðstöðu til að vinna kenningum sínum fylgi, enda má
nú svo heita meðal almennings, að talið sé, að enginn læknir
nema prófessor H. H. þekki hin réttu brögð í glímunni við
krabbameinið. Skurðaðgerðir lians við ýmsum meinum eru
framúrskarandi og liafa aflað honum mikils álits. En kenn-
íngar hans liafa sýnzt bíða ósigur. Próf. H. H. lieldur þó
ótrauður sína leið í trausti þess, að stefnt sé í rétta átt, og
bendir á, að undantekningar staðfesti oft regluna og líka
hitt, að kenningum hans um krabbameins-varnir liafi alls
ekki verið fylgt rétt í þeim tilfellum, sem brugðist liafa, eða
þá ekki nógu ýtarlega. tJt af slíku liefur próf. H. H. vitan-
lega átt í all-miklum deilum, og mun það flestum kunnugt,
því hart var oft sótt og harðlega varizt. Það er nú svo kornið,
að því er lýst yfir af ráðamönnum, að ekki sé unnt annað
en að taka tillit til kenningar próf. H. H. um mataræði,
þegar um veitingar innflutningsleyfa fyrir ýmsum mat-
vælum sé að ræða, og sömuleiðis hefur liið opinbera stór-
kostlega aukið f járstyrki lil vissrar tegundar af búnaðarfram-
leiðslu, sem próf. H. H. liefur ákveðið mælt með. Það þarf
nokkuð mikið til að sigra stjórnmálamennina hér á voru
góða landi, og þessi sigur próf. H. H. sýnir ekki sízt, hve
valdamikil I maður hann er nú. Þótt ég sé ekki fylgismaður
kenninga hans, get ég ekki annað en dáðst að hinni þrek-
niiklu og trúarþrungnu viðleilni lians, sem borin er fram
með glæsilegum krafti, postullegum krafti. Og ég vona að ég
eigi eftir að dást að honum oft enn, þegar liann grípur
til penna eða stígur í stól, og vináttu lians vil ég eiga lengi
enn. Ég þarf ekki liér að mæla fyrir munn stuðningsmanna
próf. H. H., þeir gera það vissulega sjálfir. En liitt vildi ég
að fram kæmi, að jafnvel eindregnustu andstæðingar próf.
H. H. virða liann, og því sendi ég honum kveðju mína, mér
er víst óliætt að senda honum kveðjur og ámaðaróskir
allra, sem liafa verið honum andsnúnir. — Ég veit, að á
keimili próf. H. H. verður margmennt í dag. Fylgismenn