Eimreiðin - 01.04.1954, Blaðsíða 33

eimreiðin
BRÆÐURNIR
105
Fabian gekk út að glugganum og dró niður rennitjaldið, tróð
ódýru tóbaki í pípuna og sogaði reykinn að sér, svo að augu hans
fylltust tárum.
— Þetta er oflæti. Hvaða álit hafði Þemistókles á konu og
systurdætrum fyrirliðans Eurybiadesar? Veiztu það? Nei! Þar
af leiðandi hefurðu á röngu að standa. Seztu og lestu!
Með því að Fabian var eldri bróðirinn, hafði hann ekki vanizt
andmælum, sízt ef hann brýndi dálítið röddina; og eftir að hafa
skrúfað upp kveikinn í lampanum, svo að hann lýsti björtum loga,
tók Fabian sér bók og fór að ganga fram og aftur í dimmum
tóbaksreyknum án þess að eyða teljandi tíma í deilur. Lafið á
grófgerða sloppnum flaksaðist um grannar mjaðmir hans, og hann
fylgdi með fingrunum eftir línunum, sem hann fyrst las í hálf-
Um hljóðum, en síðan upphátt og næstum í kennimanns tón. Á
meðan lokaði Eiríkur sinni bók og lagðist endilangur í rúmið
•Beð hendurnar undir hnakkanum og hlýddi á.
Þannig leið þetta kvöld og mörg önnur kvöld, og veturinn hristi
snjó sinn yfir götur og þök. Allt fram á morgun sló bjarma af
klöppunum og alpakofanum á rennitjaldið, og eigrandi stúdentar
fleygðu stundum snjókögglum í rúðuna, en þegar hneykslað andlit
Ssegðist út í myrkrið, var það ævinlega ásjóna Fabians, og oft sat
hann einn í herberginu. Loks fór að skvampa í rennunum, og snjó-
herlingin í næsta garði missti kolaaugun sín, tárin glitruðu á
hinnum hennar og tærðu þær upp eins og á líki. Börn grannans
földu, að kerlingin hefði lokið sínu ætlunarverki og brutu hana
1 shiámola, sem bráðnuðu á jörðinni, því að nú var komið vor.
Fabian reis nú snemma úr rekkju og tók sér langar gönguferðir
ut fyrir borgina til þess að sjá gróðurinn skjóta frjóöngum, en
einkum til að rifja upp fyrir sér í hljóði það, sem hann hafði
lært. Því vildi hann helzt vera einn.
Fagra nótt í júnímánuði hafði Eiríkur gleymt sér úti ásamt
félögum sínum, og þegar hann um sexleytið um morguninn
stefndi heimleiðis, var hann órór og feiminn við bróður sinn.
°ftsinnis gekk hann fram hjá tjargaða hliðinu án þess að opna,
er> fyrirvaralaust heyrði hann þá, að einhver nálgaðist innan úr
Sarðinum. Þetta var Fabian, eins og hann grunaði.
Rjóður út undir eyru hljóp Eiríkur rösklega til hliðar og faldi
Sl8 bak við húshornið. Sér til undrunar heyrði hann, að Fabian
gekk þvert yfir götuna og drap létt á rúðu.