Eimreiðin - 01.04.1954, Side 37

EIMREIDIN
BRÆÐURNIR
109
— Það orð hef ég aldrei heyrt áður.
■— Ekki ég heldur, en það er rétta orðið. Hann hefur gisnað
hér uppi.
— Það er þó vonandi ekki satt?
•— Hef aldrei, ungfrú ..., en mér er ókunnugt um nafnið.
■— Ég heiti María.
■— María! Einmitt . .. Jæja, það lætur ekki svo undarlega í
eyrum ...
■— Sé bætt við Stuart, er það ekki mjög óviðfelldið.
— En það er nú sjaldan gert.
Hann fór að ímynda sér, að hún hefði hlotið sæmilegt uppeldi
°g nokkra menntun, og dró fram ermalínið.
— Hefur ungfrú María litla ... ef ég má nota þann titil ...
hefur hún aldrei ... já ...
— Hvað hef ég aldrei?
■— Sjálf veitt því athygli, á ég við, að stóri bróðir ... það er
gamla gælunafnið, sem ég nefni hann .. . að stóri bróðir sé dá-
htið óútreiknanlegur hér uppi? Hann veit ekki vel, hvað hann
segir og aðhefst ... og svo á hann líka örðugt með að skilja. Nótt
°g dag verður hann að stagast og stagla, og þá er ekki vel gert
að ónáða hann. Þess vegna finnst mér snjallræði að biðja litlu
Ungfrú að hafa sem minnst saman við hann að sælda og hlýða
ekki á það, sem hann segir.
— Hann er ekki vanur að segja margt.
■— Það er ekki heldur auðvelt að segja mjög margt á okkar
stirða, gamla hermannamáli, þar sem jafnvel orðið kærleikur er
harlkyns.
— En svo er það einnig í Frakklandi ... og þó eru þeir ekki í
vandræðum þar syðra.
Hún er hálærð, hugsaði hann og leit á úrið, en hélt utan um
Það með hendinni, svo að hún sæi ekki, hve herfilegur, gamall
silfurhjallur það væri.
— Hvað segir ungfrú María ... Ættum við ekki að breyta til
°g ganga tvö saman ofurlítinn spöl, af því að ungfrú María er
k°min á fætur á annað borð ... Veðrið er yndislegt ... Og svo
®tla ég að segja frá Fabian.
Hún kinkaði kolli til samþykkis, er hún hafði nokkrum sinnum
litazt um á auðri götunni, og svo héldu þau af stað og gengu æ
lengra út í sveit.