Eimreiðin - 01.09.1964, Page 31

EIMRF.IÐIN
195
að hann var ekki að segja eitthvað
annað," sagði konan og beit aftur
saman fölskum tönnum sínum.
Hundurinn varð nú rólegri, en
varð þó að dansa um vegna hitans.
Hann var í frakka, sem konan
spennti alltaf á hann í köldu veðri,
en það varð ekki fótum hans að
neinu gagni og á fótunum var hon-
nm kaldast að jafnaði.
Barþjónninn hellti bjór í glas
fyrir konuna og hún hóf að drekka
og stóð við barborðið. Að lokum
settist hún á stól til Jress að hafa
það náðugra, og hundurinn liætti
að dansa og leit í kringum sig.
Barþjónninn kom með aðra
flösku af bjór, á sinn reikning,
handa Algayler, hann mælti ekki
orð af vörum og leit ekki einu
sinni á hann. Þeir liöfðu orðið á-
sáttir um, að Jaeir kænti sér saman
á Jjennan veg.
Maður um þrjátíu og fimm ára
aldur eða svo með snoturlega
klippt yfirskegg, sent virtist dálítið
kunnugur þarna, kont inn um inn-
ganginn frá 37. götu og bað um
ögn af bourbon, og þegar búið var
að hella upp drykknum, sagði bar-
þjónninn við hann hljóðlega, svo
að enginn gæti heyrt til hans:
„Þetta er líklega ekki yðar sonur,
sem stendur þarna fyrir utan —
er það?“
Maðurinn hafði lyft hinu litla
glasi að vörum sínum og leit á Jtað,
en Jiegar er hann hafði heyrt spurn-
inguna, leit hann af glasinu og á
barþjóninn, því næst drakk hann
úr glasinu í snatri og flutti sig að
glugganum til Jtess að líta á dreng-
inn. Loks sneri hann sér að bar-
Jjjóninum og hristi höfuðið. Hann
vildi fá annan drykk til og fékk
hann, þá fór hann út og gekk fram
hjá drengnum og tók varla eftir
honum.
Þegar Algayler var búinn að fá
aðra flösku af gjafabjór, tók hann
að dotta í stól sínum, og konan
með hundinn fór að segja bar-
þjóninum nokkuð al' hundi sínum.
„Ég hef átt Tippí alla lians ævi,“
sagði konan, ,,og við liöfum verið
saman alla stund síðan. Hverja
mínútu af ævi hans.“
Maður innan við þrítugt, frem-
ur vel búinn, kom inn, Jregar
klukkan var kortér yfir tólf, og
bað um Johnny Walker með svört-
um miða og ís útí, en breytti fljótt
til og bað um Johnny Walker með
rauðum ntiða, og er hann hafði
lokið við drykkinn, sagði hann:
„Hvar er sjónvarpið?"
„Við höfum ekkert."
„Ekkert sjónvarp?" sagði maður-
inn liress í bragði. „Hvers konar
bar er Jjetta eiginlega? Ég vissi ekki
að til væri bar í New York-borg,
sem hefði ekki sjónvarp. Á livað
horfir fólk hérna eiginlega?"
„Við höfum ekki annað en
grammófón."
„Jæja, O.K. Jjá,“ sagði maður-
inn. „Ef Jjað er allt og sumt, sent