Eimreiðin - 01.09.1964, Blaðsíða 98

262
EIMREIÐIN
li\að,“ sagði Jörð. „Ert þú kann-
ske guð?“ spurði hún og hló. „Eða
hvað ertu?“
„Ég er ekkert sérstakt," sagði
Tími. „Ég er allt sem er. Og ég
er eins og ég var og mun verða.“
„Ertu sterkur?" spurði Jörð.
„Ég er máttugur alls,“ sagði
Tími.
„Slíttu þá at' mér tjóðurbandið,”
sagði Jörð.
„Et ég gerði ]iað myndir þú
skjótan bana af hljóta.“
„Þú ert víst ævagamall," sagði
J örð.
„Ég er eldri en allt sem þú þekk-
ir,“ sagði Tími, „því að í mér er
allt sem liðið er.“
„En ég er ung,“ sagði Jörð. „Ég
er nærri ný.“
„Ég er yngri en þú,“ sagði Tími,
„því að í mér er allt sem ókomiö
er. Fyrir mér er einn dagur sem
þúsund ár og þúsund ár aðeins eitt
augnablik.“
„Ég skil þig ekki,“ sagði Jörð.
„Mér verður illt af |>ví að hlusta
á þig,“ sagði hún, sneri sér undan
og ældi eldi og brennisteini.
,.Þú ert vanfær," sagði Tími.
„En þess batnar þér hjá mér. Ég
er Iæknirinn, sem læknar cill
mein.“
ÚR GÖMLUM IJLÖÐUM
„Það er þá þér að kenna, ef ég
er orðin vanfær,“ sagði ungfrú
Jörð. „Þú hefur þá ekki verið heið-
arlegur. Nei, þetta er ekki hægt.“
„Allt er mér að þakka,“ sagði
Tími.
„Nei, þetta er ckki hægt,“ sagði
Jörð.
,Hvað cr ekki hægt?“ spurði
'I'ími.
„Að ég, sem er tiginborin,
óspjölluð mey, liggi með þér í
rúminu. Þú sérð þetta er ekki heið-
arlegt. Uss, ég kem ekki nálægt
neinu, nema það sé heiðarlegt. Og
það er víst lítill sómi fyrir mig að
eiga tal við svona. Ég ler. Ég þarf
að flýta mér. Ég er að leita.“
„Að hverju ertu að leita?“
„Ég er að leita að guði. Ég þarf
að f’inna liann,“ sagði Jörð og
liljóp af stað dansandi eins og
skopparakringla.
„Hann er hér,“ sagði Tími. „Ég
er sá sem þú leitar að.“
En þetta heyrði hún ekki, því
að hún var að flýta sér. Og síðan
hefur hún alla tíð frá í árdögum
hennar hlaupandi, hvimandi,
verið að leita og með henni öll
leitandi börn.
Innbrolsþjófiiaður og sjdlfsmorð.
Á Akureyri varð sá voðaviðburður á jólaföstunni, að maður var
staðinn að innbrotsþjófnaði í sölubúð, er hann hafði leikið lengt.
og hengdi sig í varðhaldinu morguninn eftir í axlaböndum sínum-
(ísafold 19. janúar 1S95).