Eimreiðin - 01.09.1964, Blaðsíða 32

196
EIMREIÐIN
þið hafið, þá er það allt og sumt.
Hvað vilduð þér heyra?"
,,Því ráðið þér sjáll’ur."
Maðuriuu kynnti sér nöfnin á
plötunum, sem voru þarna til sýn-
is, og sagði svo: „Hvernig væri að
heyra Benny Goodman spila
„Jingle Bells“?“
„Þér ráðið,“ sagði barþjónninn.
,,O.K.,“ sagði maðurinn og stakk
pening í rifu á grammófóninum.
„Gott og vel, þá er það f ingle
Bells.“
Grammófónninn tók að suða,
þegar maðurinn settist aftur við
barborðið og barþjónninn gaf hon-
um aftur drykk. Maðurinn Jilust-
aði augnablik á lagið og sagði svo:
„Þetta er ekki fingle Bells, það er
eitthvað annað."
„Þér hafið þrýst á skakkt núm-
er.“
„Jæja,“ sagði maðurinn þægi-
lega. „Það gerir ekkert til. Ekkert
til. Þetta er ekki slæmt lag heldur.“
Drengurinn kom nú inn aftur,
en liávaðinn af grammófóninum
var svo mikill, að barþjónninn gat
ekki sagt honum að fara i'it án þess
að æpa að lionum. Hann tók hann
því við hönd sér og leiddi hann
út á sarna staðinn á götunni.
„Hvar er hann pabbi?" sagði
Donald Efaw.
„Hann kemur aftur eftir andar-
tak. Vertu bara kyrr hérna."
Þessu liélt áfrant þangað til
klukkan var hálf þrjú, og þá tók
að snjóa. Barþjónninn sá sér þá
leik á borði, þegar um hægðist og
sótti drenginn út. Hann fór svo að
l’ara út í eldhúsið til þess að ná t
eitthvað að borða lianda drengn-
um. Drengurinn sat á kassa bak
við barborðið og sást ekki, og hann
borðaði af lokinu á öðrum kassa.
Þegar drengurinn var búinn að
borða, fór hann að syfja, svo að
barþjónninn útbjó handa honum
stað, þar sem hann gat rétt úr ser.
Hann kom honum l’yrir á tómum
bjóikössum, breiddi gamla frakk-
ann hans undir ltann og lét ofan
á ltann þrjár svuntur úr óhreina-
tauskörfunni og frakkann sinn 1
viðbót. Hann ogdrengurinn höfðu
ekki sagt aukatekið orð síðan hann
kom með hann inn, og nú retti
drengurinn úr sér, alveg í þalin
veginn að sofna, og hann bæ’ði
brosti og grét jafnframt.
Drykkjumenn morgunsins vorti
nú farnir, þar á meðal Algayler-
Einnig konan með fölsku tennurn-
ar og hundinn, og viðskiptalífið
breyttist aftur á rneðan drengur-
inn svaf.
Drengurinn settist upp klukkan
kortéri l’yrir fimm. Eftir augnablik
mundi liann eftir barþjóninum.
en þeir töluðu ekki saman enn.
Hann settist upp alveg eins og
hann væri heima í rúminu sinu,
og þegar hann var búinn að sitja
dreymandi með opin augu svo sem
tíu mínútur, sté hann niður a
gólfið.
Það var dinnnt úti fyrir og snj<»-