Eimreiðin - 01.09.1964, Page 37

EJMREIÐIN
201
klúbba hér í nágrenninu, og þar
á ég að standa tyrir svörum varð-
andi handritaeign íslendinga.“
— Handritaeign Islendinga?
„Já, það er von að þú spyrjir.
I fyrri lotunni um handritin
hafði ég bók mína sem rökstuðn-
ing í málinu og dró það nokkuð
úr einhliða áróðri blaðanna. En
nú hafa andstæðingarnir gefið út
liækling í sömu andránni og nýj-
ar deilur hófust. Takmarkið með
honum var fyrst og fremst að fá
íslenzka vísindamenn til að tala
yfir sig út af hreinni undrun
yfir ýkjunum, sem þar er að
finna. Og þetta hefur tekizt. Pés-
inn segir frá því, að Islendingar
eigi 12000 handrit en Danir að-
eins 3500. Og því er bætt við, að
handritin í vörzlu Islendinga séu
í fádæma vanhirðu. — Auðvitað
báru íslendingar þetta strax til
baka. Islenzkir prófessorar og
bókaverðir lýstu því skorinort yi-
ir að hin 12000 handrit á fslandi
væru vel varðveitt. En engum
datt í hug að geta um aldur
þeirra, eða hvort þar væri um
skinnbækur að ræða. Þeir töluðu
aðeins um 12000 handrit! Og
viðbrögðin létu ekki á sér standa.
I'ýðing á ummælum íslenzkra
fræðimanna um sín 12000 hand-
rit hafa verið birt hér í Dan-
mörku og er álitið að hér sé átt
við „membran" — skinnbœkur,
og þessu hefur verið slegið upp í
blöðunum með stórum yfirskrift-
um. Og nú segja Danir: Hvers
vegna eigum við að skila þess-
um fáu handritum, sem við höf-
um, úr því að fslendingar eiga
12000 handrit! Þetta gerir okkur
ekki hægara fyrir, scm erum að
reyna að koma á framfæri réttri
vitneskju til dönsku þjóðarinnar,
þegar hægt er að bera fram full-
gild orð íslenzkra fræðimanna
um 12000 handrit á íslandi, án
þess þar sé nokkur grein gerð
fyrir því hvers konar handrit sé
átt við. Kjarni baráttunnar gegn
heimflutningi skinnbókanna er
nú í því fólginn að ýkja sem mest
handritaeign íslendinga, og þess
vegna verða íslenzkir fræðimenn,
að vera gætnir í orðum, þegar
þetta mál er rætt. Mestmegnið
af handritunum í Landsbókasafn-
inu eru afskriftir frá seinni tím-
um, oft af prentuðum söguút-
gáfum. Á íslandi eru aðeins til
skinnsneplar, auk fáeinna lélegra
skinnbóka. Söguhandritin sem
máli skipta eru öll í Danmörku.
I>að er því bagalegt, hvernig
reynt er að villa um fyrir al-
menningi með því að vitna í
orðatiltæki, sem höfð eru cftir ís-
lenzkum safnvörðum og prófess-
orum, sem ekki hafa íhugað,
hvers konar útúrsnúningi og
klækjum er beitt af starfsbræðr-
um þeirra hér í Danmörku."
— Áttu ekki í vændum fund-
arhöld í Kaupmannahöfn, eins