Eimreiðin - 01.09.1964, Side 74

238
EIMREIÐIN
Og tvístrað er vinum um vegu
og visnun að gleðinni jer,
og svo er nú hljóðlátt heima
— svo hljóðlátt — að nem ég min tregu
andvörp sem einu rödd hér.
Ef liugmyndir sækja til sagna
og segja mér skyldur við þær,
þá er nú svo hljóðlátt. heima
— svo hljóðlátl — þær verða að þagna
sem hana þeim geymi minn bær.
Og eg lit jiá, vafana alla
frá æsku, sem dylgjuðu um sök.
En svo er m't hljóðlátt heima
— svo hljóðlátt — að skelfdur ég kalla
á mömmu sem meitt harn i vök.
En moldaðir foreldrar minir
ei mega við hugsunum þeim,
og svo er nú hljöðlátt heima
— svo hljóðlátt — sem angursýnir
mér hylji nær allan heim.
Sú hugsun, er varast ég vildi,
sér vann hjá mér heimilisrétt,
og svo er nú liljóðlátt heima
— svo hljóðlátt að það, er sizt skyldi,
er helzt mér i huga sett.
Ég geng með þær hyggjur til gleði.
Ég græt i þögn eða hlæ,
og svo er nú hljóðlátt heima
— svo hljóðlált — sem ekkert skeði
og lif mitt sé lagzt þar frá hæ.
Sigurður Jónsson frá Brnn
þýddi nr sænskn.