Eimreiðin - 01.09.1964, Blaðsíða 92

UMKOMULEYSI
SAGA
eftir Helgu Þ. Smára.
Bærinn var dálítið afskekktur
og ekki í þjóðbraut, það komn
því fáir, sem ekki áttn brýnt er-
indi. Þess meiri var því tilhlökk-
unin, einkanlega hjá börnunum
á bænum, þegar sást til tnanna-
ferða, og ef von var á einhverj-
um, þá skiptust [)au á um að
vera á verði og segja til, þegar
sæist til ferðamannsins.
Svo var það einu sinni á köld-
um vetrardegi, að það var norð-
anstormur, frost, snjór yfir öllu
og skafrenningur. Það var von
á niðursetningi, stúlku, tuttugu
og tveggja ára gamalli, sem eng-
inn vildi hafa. Hún var því
skylduómagi á hvert einasta
heimili í hreppnum um lengri
eða skemmri tíma eftir efnum og
ástæðum hvers og eins. Var stúlk-
an flutt sveitarflutningi bæ frá
bæ, dregin á sleða, þegar þess
var kostur eða flutt á kviktrjám,
eins og það var kallað.
Hún þótti óskaplega þungtir
ómagi. Síðustu tvö árin lá luin
alltaf í rúminu, talaði ekki eitt
einasta orð við nokknrn mann og
lét sem hún heyrði ekki hvað
sem sagt var við hana. Hún átti
engan að, hvorki foreldra eða
systkini, né önnur skyldmenni,
sem vildu við hana kannast eða
nokkuð hafa með hana að gera.
Móður sína missti hún um leið
og hún fæddist, hún var því
aldrei rétt feðruð. Vinnumanns-
nelita á næsta bæ var fengin til
að skrifa sig föður hennar, en þó
með því skilyrði, að hann þyrfti
ekkert að skipta sér af henni
meira, því hann ætti ekkert í
henni. En svo að greyið yrði ekki
föðurlaust, þá væri sér svo sem
sama, því allt Itefði hann viljað
gert hafa fyrir hana móður henn-
ar, ef hún hefði beðið hann
þessa.
Mikið var pískrað í sveitinni,
hver myndi vera hinn rétti faðir
Bjarnínu litlu, en hún var látin
heita eftir móður sinni. Fannst
flestum hún vera eftirmynd hús-
bónda rnóður sinnar, bæði í sjón
og raun, fjölhæf eins og hann og