Eimreiðin - 01.09.1964, Blaðsíða 97

EIMREIÐIN
261
inga þína og kallar þá ár og daga.
Eg miða \ið alheiminn og eilííð-
ina og hel takmarkalausan tíma.
Eg er tíminn. Þú bröltir og skrtilt-
ir, líður og skríður og líður að lok-
um undir lok. En ég verð kyrr óbif-
anlega. Hjá mér er engin umbreyt-
ing né umbreytingarskuggi. En þú
ert alltaf að breytast og allt, sem í
þér er er síbrevtilegt. Hjá þér er
allt óstöðugt, nenta ósúiðugleik-
inn, hann er stöðugur.“
„Það er santa hversu mikið þú
talar,“ sagði Jörð, ,,ég skil þig ekki.
Mér verður illt af því að Iilusta á
j)ig,“ sagði hún um leið og hún
sneri sér undan og ældi eldi og
brennisteini.
„Nú skal ég tala við þig, svo að
þú skiljir. Vona ég að með okkur
takist góðar ástir og þú verðir mér
el'tirlát eins og allar fallegu stjörn-
urnar, sem þú sérð á liimnunum.“
„Hefur þú legið með þeim öll-
um í rúminu?“ spurði Jörð.
„Það hef ég gert, mín Ijúfa, þess
vegna skína þær svo fagurlega,
irjóvgast, blómstra og skína.“
Ungfrú Jörð fnasaði stórhneyksl-
uð og mælti:
„Þú ert óstöðuglyndur, Iiggur
með Jteim öllunt. Ég fer frá þér.“
„Ver nú eigi svo æst. Far ekki
svo geyst. Þér verður kalt, ef Jni
ferð lengra frá ljósinu, enda kemst
Jni ekki lengra. Og engan veg kemst
þú frá mér, því að ég er í þér eins
og Jni í mér.“
„Ég heyri hljóðfæraslátt, ég
dansa,“ sagði Jörð og snerist í
kringum sjálfa sig.
„Og ég dansa við þig>“ sagði
Tími.
„Styð ]ni mig þá og stjórnaðu,“
sagði Jörð. „Mér finnst ég vera að
hrynja."
„Já, þér finnst þú hrapa og þér
finnst þú lyftast.“
„Já, ég geng í bylgjum, hvernig
stendur á Javí?“
„Þetta er lögmálið, sem þú ert
háð og allt, sem þitt er. Það er
hrynjandi þín, sem þú hlýtur að
hlíta í öllu hátterni þínu.“
„Hvað er hrynjandi?"
„Það er tónninn, nokkur stef
og dansar, sent ég gef þér til þess
að ganga eftir í samræmi við dans
ogsamhljóm stjarnanna. Ef þú lerð
út al' laginu eða misstígur þig, þá
fer illa fyrir þér.“
„Hvað verður þá?“ spurði Jörð.
„Þá verður þú aðeins ryk og
reykur. En ver þú óhrædd. Ég styð
þig og hjálpa þér.
„Ég vil ekki vera neinum háð,“
sagði ungfrú Jörð. „Ég er frjáls.
Ég fer.“
„Eigi ert þú írjáls. Logaherra
Ijósheima hefur komið bandi á þig.
Þótt þú sjáir það ekki, hlýtur Jtú
að finna til þess.“
„Víst finn ég það. Og er ]:>að mér
bæði ljúft og leitt, Ijúft af því ég
finn ég má treysta því, hvernig
sem ég læt og leggst í það. En leitt
er það þó af því ég þrái að kanna
ókunna stigu. Ég vil fara eitthvað
út í heiminn."
„Bandið er gott. Það verður að
hafa hemil á þér,“ sagði Tími.
„Hvernig sást þú bándið, sem er
ósýnilegt?“ spurði Jörð.
„Ég sé allt,“ sagði Tírni, „heyri
allt og veit allt.“
„Naumast þú Jtykist vera eitt-