Eimreiðin - 01.09.1964, Blaðsíða 101
EIMREIÐIN
265
það út af fyrir sig frumleg háttvísi við
þá.
Um ritgerð Kristjáns Karlssonar
framan við bókina er óþarft að fjöl-
yrða. Hún er glögg og skilmerkileg
svo langt sem hún nær, en öllum má
l jóst vera, að Stcini Steinarr og skáld-
skap hans verða naumast gerð tæm-
andi skil á einum 20 blaðsíðum.
hess rná að lokum geta, að nokkurs
misnemis gætir milli titilsíðu og gyll-
ingar á kili bókarinnar, en máske
Jrykir mörgum slík ónákvæmni ekki
ámælisverð nú á tímum mikils hraða,
vinnuhagræðingar og „aukinnar fram-
lciðni" eins og stjórnmálamiinnum er
tamt að scgja um þessar mundir. En
af kili bókarinnar mætti ráða, að hér
væri einungis um kvæði að ræða, en
|)ar stendur aðeins: „Kvæðasafn", en
á titilsíðu bókarinnar „Kvæðasafn og
greinar".
En Jrrátt fvrir jiessar athugasemdir
ber að fagna því, að út sktdi vera
komið hcildarsafn af verkum Steins
Steinarr — ljóðum og óbundnu máli.
I. K.
Kristinn Ólafsson: ÖRN ARNARSON
— Minningar — Hókaútgáfa Menn-
ingarsjóðs 1961.
Þetta cr lítil en hugljúf bók, skrif-
uð af næmum skilningi á hinu næm-
geðja, hlédræga og hógværa skáldi, og
Idýrri vináttu til mannsins, sem að
baki kvæðanna dylst. Bókin er aðeins
90 blaðsíður og er uppistaða hennar
Jrrjú útvarpserindi, sem Kristinn Ol-
afsson, fyrrum lulltrúi bæjarfógetans
í Hafnarfirði, flutti um Örn Arnarson
vorið 1951.
Formála fyrir bókinni ritar Hannes
Pétursson og gerir hann Jjar grein fyr-
ir höfundinum, Kristni Ólafssyni, cn
hann lézt árið 1959. Ennfremur getur
Hannes helztu ritgerða, sem skrifaðar
hafa verið um Örn Arnarson og segir
í Jjví sambandi, að Jjað hafi fallið i
hlut nokkurra vina skáldsins að skýra
öðrum frá ævikjörum hans og helztu
cðliseinkennum.
Það má ráða af Jiessari bók, að
skáldið hali sýnt Kristni Ólafssyni
meiri trúnað en flestunt mönnum öðr-
um, enda varð Kristinn til þess að
koma á framfæri fyrstu útgáfu á Ijóð-
um Arnar Arnarsonar, Illgresi, sem út
kom 1924, og hann hafði undir hönd-
um allmikið af óprentuðum kvæðunt
og bréfum hans, Jjegar skáldið dó, og
eru í bókinni birtir nokkrir bréfa-
kaflar og kvæðisbrot. Þá cr því lýst,
hvernig og hvenær sum kvæði og vísur
Arnar Arnarsonar urðu til, þeirra á
meðal síðasta ljóð hans, Þá var ég
ungur, sem hann orti í banalegunni,
nokkrum vikum áður en hann and-
aðist.
Þegar Kristinn Ólafsson varð bæjar-
stjóri í Vestmannaeyjum 1924, hafði
Örn Arnarson átt þar heima um all-
mörg ár. Síðar fluttust báðir til Hafn-
arfjarðar, og virðist svo sem þeir hafi
löngum deilt geði saman, unz leiðir