Tímarit lögfræðinga - 01.03.1996, Qupperneq 18

ekki vegna þess að það veldur öðrum sársauka. Það getur þess vegna verið rétt
að hárreita Nonna til þess að koma honum í skilning um þetta. Með þessu eflum
við samúðarskilning viðkomandi í þeirri von að tilhugsunin um að meiða aðra
valdi honum sársaukakennd. Ef þessi sársaukakennd verður til þess að hann
forðast grimmd og rangindi gagnvart öðrum, þá er tilganginum náð. Án slíks
samúðarskilnings er hætt við að refsing geri ekki annað en að herða menn og
efla þeim hyggindi til þess að forðast viðurlög afbrota. Á sama hátt lærir Nonni
að reita hár systur sinnar þegar mamma sér ekki til, hann lærir því aðeins að
beita hyggindum sínum til þess að geta haldið áfram uppteknum hætti.
Urræðaleysi okkar í uppeldi barna, þar sem við vísum sífellt til refsinga fyrir
rangindi án tilvísunar til skilnings á því hvað það er að vera sjálfur beittur
rangindum, elur á og viðheldur þeim fomeskjulegu viðhorfum og rökleysum til
réttlætingar refsingum sem sífellt ganga aftur í umræðunni um refsingar.
12