Tímarit lögfræðinga - 01.10.1999, Qupperneq 5

í síauknum hraða nútímans er mönnum ekki aðeins hollt heldur að líkindum
brýn nauðsyn, til þess að tapa ekki áttum, að líta til baka yfir farinn veg. Þegar
í þá áttina er litið koma gjaman í hugann stórbrotnir menn í hópi lögfræðinga,
margir aldurhnignir eða fallnir að foldu. Þegar þeir tóku út þroska sinn og
mótuðust var önnur tíð í landinu, tímar sem reyndu meira á kraft, skapstyrk og
vilja en þeir tímar virðast gera sem við nú lifum. Það hefur eflaust átt sinn þátt
í því að til urðu eftirminnilegir menn, stundum sérstæðir, sem gáfu samtíð sinni
líf og lit. Og sú spurning hlýtur að vakna hvort nútíminn, með óskaplega til-
hneigingu sína til að búa til ímyndir sem allir eiga að líkjast, heftir ekki hrein-
lega möguleika manna og vilja til að ná þeim þroska sem þeir annars gætu? Em
ekki fjölmiðlar, svo sem sjónvarp, intemet eða hvaða nafni sem þeir annars
nefnast, að fella alla í sama mót eða því sem næst? Vonandi er þetta ekki rétt en
efasemdir um það eru þó á næsta leiti. Eigum við nú eða megum við vænta þess
að eignast mann sem fyllt getur skarð dr. Armanns Snævarr þegar þar að
kemur?
Tímarit lögfræðinga færir Armanni ámaðaróskir og þakkir fyrir stuðning
hans á liðnum árum.
157