Tímarit lögfræðinga - 01.10.1999, Blaðsíða 66

skrá. Hér er fyrst og fremst vísað til dómsmála í Þýskalandi30 og Danmörku31.
Hér á landi er því rík ástæða fyrir dómstóla að taka skýringu laga nr. 2/1993 og
stjórnskipulegt gildi þeirra sjálfkrafa til umfjöllunar. Slíkt er mjög til þess fallið
að draga úr óvissu sem ríkir um skýringu og þýðingu umræddra lagaákvæða.
5. SAMANTEKT
í greininni er því lýst hvernig EFTA-dómstóllinn hefur með áliti sínu í máli
Erlu Maríu Sveinbjömsdóttur gengið nærri þeim valdmörkum sem dómstólnum
eru sniðin í 34. gr. samnings EFTA-ríkjanna um stofnun eftirlitsstofnunar og
dómstóls. Enn fremur er því lýst hvemig 63. liður álitsins dregur verulega úr
skýrleika og forsagnargildi þess, þannig að torvelt hlýtur að vera fyrir dómstóla
hér á landi að byggja á því fyrirvaralaust.
Þá er í greininni lýst efasemdum um að í lögum nr. 2/1993 felist nægjanleg
lögleiðing bótareglunnar sem EFTA-dómstóllinn telur að gildi samkvæmt EES-
rétti. Loks er gerð grein fyrir efasemdum um að slík regla, enda þótt hún hefði
verið leidd í lög, gæti staðist ákvæði 2. gr. stjómarskrárinnar. Samkvæmt EES-
samningnum er stofnunum EES fengið vald til að setja reglur á fjölmörgum
þýðingarmiklum þjóðfélagssviðum. Lögleiðing bótareglunnar fæli í sér að hægt
væri að byggja rétt fyrir íslenskum dómstólum á slíkum reglum án þess að þær
hefðu verið leiddar í landsrétt. Leiða má að því líkur að í þessu fyrirkomulagi
fælist ólögmætt framsal löggjafarvalds til stofnana EES. I því samhengi er
sérstaklega vísað til þeirrar lýðræðishugsjónar sem sér stað í stjómarskránni.
Hún lýsir sér í því að almenningur hér á landi kýs þá fulltrúa sem skipa lögum.
Almenningur hefur engin áhrif á val þeirra fulltrúa sem fara með vald í stofn-
unum EES og ábyrgð þeirra að íslenskum lögum er engin.
30 Sjá dóm stjórnlagadómstólsins frá 12. október 1993, BverfGE 89, bls. 155. Þar var meint
skerðing á rétti borgara til að hafa áhrif á meðferð ríkisvalds með þátttöku í kosningum talin fela í
sér lögvarða hagsmuni.
31 SjáUfR 1998, bls. 800 H.
218