Tímarit lögfræðinga - 01.12.2002, Qupperneq 87

tillit til persónulegra eiginleika. Vel getur verið að hinir eiginleikarnir hafi ráðið
það miklu að ekki hafi þurft að horfa til persónulegra eiginleika, sbr. tilvitn-
unina hér að framan. Hins vegar er rétt að hafa í huga að kærandi var metin jafn
hæf og annar hinna tveggja umsækjendanna hvað varðaði menntunina en það
var látið ráða úrslitum að sá umsækjandi var talinn hafa heldur meiri reynslu,
þótt kærandi virðist einnig hafa haft nægjanlega reynslu. Þá vaknar sú spurning
hvort ekki hefði einnig verið rétt að leggja mat á persónulega eiginleika um-
ræddra tveggja umsækjenda til að geta betur séð heildarmyndina? Þar sem ekki
voru bornar á það brigður að kærandi hefði nægjanlega reynslu til að fá stöð-
una, þá virðist út frá þeim sjónarmiðum sem rakin hafa verið í köflum 2 og 3,
sem kærunefndin hafi í raun ekki leyst úr álitaefninu út frá öllum þáttum máls-
ins. Þessi niðurstaða kærunefndar, fengin með framangreindum hætti, rennir því
stoðum undir að hægt sé að svara því neitandi að persónuleiki skipti einhverju
máli við ráðningar í störf hjá hinu opinbera. Það læðist einnig að höfundi sá
grunur að hefði kærandi verið talin jafn hæf og annar hinna tveggja umsækj-
endanna, hvað varðar menntun og reynslu, þá hefði niðurstaða kærunefndar
orðið á þann veg að telja rétt hafa verið brotinn á kæranda, út frá jafnréttis-
lögum, - án þess að leggja mat á persónulega eiginleika umsækjenda.
I áliti kærunefndar jafnréttismála í máli nr. 6/2000 reyndi á hvort lög um
jafna stöðu og jafnan rétt kvenna og karla, nr. 28/1991, hefðu verið brotin við
ráðningu í starf tjármálastjóra Húnavallaskóla þann 30. maí 2000. í niðurstöðu
nefndarinnar sagði m.a.:
Við ráðningu í starf gildir sú meginregla að ráða skuli þann umsækjanda sem
hæfastur er. Eins og áður hefur verið rakið, hefur kærandi háskólamenntun á sviði
fyrirtækjarekstrar, auk þess sem hún hefur reynslu af bókhaldsstörfum sem í auglýs-
ingu þótti nauðsynlegt hæfisskilyrði. Þegar valinn er umsækjandi sem hefur minni
menntun og fullnægir ekki áskildum kröfum um starfsreynslu verða aðrir sérstakir
hæfileikar, í þessu máli reynsla af sveitarstjórnarmálum, að vera þess eðlis og svo
nauðsynlegir að þeir réttlæti að vikið sé frá almennum hæfisskilyrðum. í slíkum til-
vikum verður að telja að á atvinnurekanda hvfli enn rflcari skylda en ella að sýna
fram á aðra sérstaka hæfileika og nauðsyn þeirra fyrir starfið. Með vísan til þess sem
að framan er rakið þykir kærði ekki hafa sýnt fram á að svo hafi verið. Verður því
að telja óyggjandi að kærandi hafi a.m.k. verið jafnhæf eða hæfari en sá er ráðinn
var í starfið.
í þessu máli kemst nefndin að því að aðrir þættir eða eiginleikar en menntun
og reynsla geti ráðið úrslitum um hver af nokkrum umsækjendum teljist
hæfastur. Nefndin leggur hins vegar ríkar skyldur á atvinnurekanda að sýna
fram á þætti eða eiginleika sem réttlæti ráðningu þess sem aftar stendur hvað
varðar menntun og reynslu. I ofangreindu máli taldi nefndin að kærða hefði
ekki tekist slíkt.
Höfundur þessarar greinar fagnar vangaveltum kærunefndarinnar um að
aðrir eiginleikar en menntun og reynsla geti komið til álita þegar metið er hver
391