Búnaðarrit - 01.08.1916, Blaðsíða 5

BÚNAÐARRIT
163
sæmilega, en ári síðar gerðu þeir fyrst vothey bænda-
foringjarnir Torfl Bjarnason í Ólafsdal og Eggert Finns-
son á Meðalfelli í Kjós. Hefir Eggert að minsta kosti
ávalt gert vothey síðan, og altaf heppnast vel.
Erleud Hvað segir nú erlend og innlend reynsla?
reynsla. Ameríkumenn eru að mörgu leyti á undan
nútíð sinni. Má þar sem dæmi nefna vot-
heysgerðina. Hvergi er aðferðin orðin eins almenn og
komin á jafnhátt stig og hjá þeim, og er því rétt. að
færa sér í nyt álit, reynslu og þekkingu þeirra.
í amerískum .búnaðarblöðum og flugritum frá til-
raunastöðum þeirra má viða lesa tilraunaskýrslur, lofrit
og eggjunarorð um votheysverkunina. Er það engu líkara
en einskonar gullfeber-votheysfeber hafi gripið þá, og
votheysgryfjurnar, sem þeir nefna „silo“, þjóta upp
20—30—40 feta háar.
Þeir segja: „Votheysgryfja er eitthvert arðvænleg-
asta og þýðingarmesta fyrirtæki í landbúnaðinum, og
hann hefir ekki orðið fyrir annari eins blessun, síðan
sláttuvélin var tilbúin". Einn segist mundu alt eins reyna
að búa hlöðulaus eins og gryfjulaus, og enn segja þeir
að votheysverkunin hafi svo marga yfirburði yfir allar
aðrar heyverkunaraðferðir, að það sé óðs manns æði að
ganga fram hjá henni.
Gryfjufjölgunin í Bandarikjunum segir okkur þó
betur en stóru orðin, hvaða álit Ameríkumenn hafi á
þessari aðferð. 1882 voru til í Bandaríkjunum 91 gryfja, en
nú munu þær vera að minsta kosti um s/x úr miljón.
1909 voru í Kansas-fylki 60 gryfjur, en í marz 1914
voru þær orðnar 7137, eða þeim hafði fjölgað á þessum
5 árum um 11895°/o.
Því má þó ekki gleyma, að þessi afskaplegi vöxtur
stendur i mjög nánu sambandi við maisræktina. Geta
Amerikumenn með maís-rækt, þar sem hann vex, fengið
meira skepnufóður úr jörðunni en á nokkurn annan hátt,
11*