Búnaðarrit - 01.08.1916, Blaðsíða 85

BÚNAÐARRIT
24B
bætur og túnauka á Söndum, og ekki síður húsabygg-
ingar. Hvorttveggja bar af öllu, er eg hafði þá séð hér
á landi. Stórt rennslétt tún, sem grætt var upp á mel
og sléttað úr móum og sumt úr forarmýri, sem vand-
lega hafði verið þurkuð með skurðum og lokræsum.
Vandaður bær og öll fénaðarhús með myndarlegum hey-
hlöðum við. Flest voru húsin gerð úr timbri. Alt var
þetta stórfenglegt, svipfagurt og talandi vott.ur um ó^
venjulega hagsýni, hvar sem á var litið.
Eg vissi að Jón var enginn auðmaður, þegar hann
fór að búa, og spurði hann þvi, hvernig hann hefði getað
fengið peninga til að gera alt þetta. „Það er ekki mikill
vandi", svaraði Jón. „Ekki er annað en leggja peningana
fyrst í það, sem borgar sig bezt. Hér er það túnræktin.
Peningarnir, sem eg heíi lagt í túnið, hafa gefið að
minsta kosti 10% vexti. Þeir koma því jafnóðum aftur".
Mér var vel kunnugt, að þessi maður var mjög
hygginn, athugull með afbrigðum, gætinn og áreiðan-
legur. Það var því ekki hætt við, að hann gerði of mikið
úr hagnaðinum. Reynslan sannaði þetta líka. Þrátt fyrir
tilkostnaðinn fór bú hans og efni sívaxandi. Þessi maður
fræddi mig um margt fleira og leiðbeindi viðvíkjandi
búskapnum. Minnist eg þess jafnan með þakklæti.
Eftir þetta sannfærðist eg flótt af eigin reynslu um
það, að Jón á Söndum hafði ekki tekið of djúpt í árinni.
Vandaðar túnasléttur bregðast nálega aldrei með að
gefa góðan arð, ef túnin eru friðuð (girt) og viðhaidið
með góðri hirðingu og nægum áburði.
Túnið hérna (á Kornsá) var lítið og ógirt, er eg
tók við því. Eg lét girða það og 9 dagsláttur að auki.
Nokkuð af viðaukanum voru ófrjóir, leirmiklir móar,
með litilli grasrót. Var það plægt og herfað, og ekið í
mikilli veggjamold; flagið jafnað og borið vel undir þökur.
en þær voru afar-lélegar og allar teknar utan túns. Var
svo borinn á nægur húsdýraáburður, og sléttan greri vel
á fyrsta sumri. Annað og þriðja árið fékk eg 18 töðu-
16*