Búnaðarrit - 01.08.1916, Blaðsíða 15

, BÚNAÐARRIT
173
öskuhaug, en ekki hafði hann tíma til að hlaða hana
innan. Fláðu veggir sumstaðar um 8 þuml., en sum-
staðar voru þeir nær því lóðréttir.
Neðst á botninn lét nú Björn allþykt lag af mýrar-
heyinu. Þurfti það mesta pressu. Yar það fullsigið alls
yflr Ú/s'. Þar næst lét hann há 2/b og Vs af móaheyi
hrist saman, en utan með veggjum og efst iét hann
ínýrarhey til hlífðar betra heyinu. I sex daga var Björn
að fylla gryfjuna. Þrjá fyrstu dagana var hægur hiti,
30—40°, en úr þvi óx hann ört upp í 70 stig. Var þá
dembt á fargi, nær álnarþykku grjótlagi, og fór þá strax
að kólna.
Eg tel víst, að hitinn hafi orðið svona mikill sökum
þess, að mýrar og móa heyið var síðslegið, fullsprottið
og trénað, og í öðru lagi lítið eitt farið að þorna í sætinu.
Ennfremur varaði eg Björn við að troða fast saman, þvi
eg bjóst fremur við of litlum en of mikluní hita. Alt
þetta heíir valdið ofmiklu lofti og ofmikilli gerð og hita-
myndun í heyinu.
Fullsigið var heyið 3 álnir í tóftinni. Og um árang-
urinn segir Björn sjálfur svo: „Mýrarheyið, sem undir
var, verkaðist vel og ázt piýðilega, jafnvel betur en
miklu kynbetra þurhey, og úrgangur var sama sem eng-
inn. Hána og móaheyið fékk eg alt óskemt, og átu kýr
það með beztu iyst. Þar sem veggir voru lóðréttir, var
sáralítill úrgangur, en talsverður þar sem veggir fláðu
6—8 þuml.
Gisinn striga strengdi eg síðar yflr gryfjuna, svo
snjór félli eigi ofan í hana, en rignt hafði alt haustið
ofan i opna gryfjuna, án þess að það virtist koma að sök.
Þessi aðferð er að mörgu leyti ágæt. Get eg ekki
nógsamlega mælt með henni. Gryfjuna endurbætti eg
í vor, til þess að hafa hana til, hvenær sem á þarf að
halda“.
Tvívegis höfum við hér á Hvanneyri slegið uppi í
flóa sinurubb, til þess að hafa ofan á votheyinu, hánni,