Búnaðarrit - 01.08.1916, Blaðsíða 64

222
BÚNAÐARRIT
Gefa vothcyið. Fyrstu málin láta ílestir gripir illa við því
að éta votheyið, jafnvel þó gott sé. En
ekki dugar að kippa sér upp við það. Þetta er venjan.
Hvernig er ekki með annan eins ágætismat og græn-
kálssúpu, eða kálmeti yflrleitt? Folk fussar og sveiar,
en hámar þetta i sig, þá komið er á bragðið. Nei, bændur!
Anzið ekki slíkum flrrum. Áfram með votheyið og græn-
kálið. Eg þekki enga skepnu, sem ekki hefir lært að éta
vothey á örfáum málum, en nokkrar mannskepnur, sem
á löngum tíma hafa ekki lært að éta kálmeti, af því að
þær vildu alls ekki reyna það. Svo má misbrúka vit-
glóruna, að betur væri engin til. Sjálfsagt er að byrja
með litlu og Ijúffengu, einsog ávalt á sér stað, þegar byijað
er á nýrri fóðurtegund. Svo má auka skamtinn smatt
og smátt, eftir þvi sem lystin kemur, og þá jafnframt
draga af annað fóður.
Sumir kvarta urn vonda lykt af votheyinu, og dragi
mjólkin dám af henni. Vera kann, að sumir geti fundið
votheysbragð að nýmjólkinni, en enginn flnnur það af
smjöri og ostum, sem búnir eru til úr mjólkinni. Er
það reynt og sannað. Geri eg lítið úr þessu votheys-
bragði, og finn ekki ástæðu til að gefa kúnum votheyið,
þegar búið er að mjólka þær, eins og sumir gera og
leggja til. Einmitt vil eg láta byrja á votheyinu, þegar
gefið er. Eykur það græðgi skepnanna, sé ekki því meira
geflð, og þær éta betur lakara fóðrið á eftir, en þegar
þær eiga von á krásinni seinast. Ekki er óhugsandi að
kýr drekki minna, þegar votheyið er fyrst geflð. Veiður
að veita þvi athygli.
Fjösaverkin eiga aðvera sem mest búin,þegar mjaltar-
ar larna. Kýr eiga að hafa fengið fylli sína, vatn og fóður.
Þá liður þeim bezt, eru rólegar og ánœgðar. Fjósamaður
skal hafa opnað glngga, mokað flór og þrifað fjósið sem
bezt. í bjöitu, hreinu og loftgóðu fjósi er ánægja að
mjólka. Og það er afar-mikilsvert, að mjaltarar vinni
verk sitt glaðir og með fullum skilningi á verki sínu,