Búnaðarrit - 01.08.1916, Blaðsíða 30

188
BÚNAÐARRIT
jafn steypugrautur fáist í öllum veggnum. Oft má sjá
mölina sér í lögum, líkt og lokræsi væri lagt í vegginn.
Slíkur veggur lekur eins og hrip. Er það einkum neðst
i hverri nýrri færu, eða þegar nýsteypt er ofan á eldri
steypu. Mölin vill lenda neðst, þegar helt er í mótin;
þarf að rífa hana upp og jafna með járnkrók eða öðru
verkfæri, svo sementsblandan nái að fylla vel út að
mótveggnum. Berja skal steypuna fast saman.
Tvöfalda veggi steypa þeir sjaldan, nema þar sem
kalt er, og hafa þeir til þess mót úr stálplötum með
einkaleyfi. Innri veggurinn er þá hafður 5’/V' þykkur,
ytri veggurinn 31/2” °S loftrúm á milli. Yeggirnir
festir saman með stálböndum. Til þess að fyrirbyggja
hringrás loftsins, er tjörupappi látinn láréttur á milli
veggja við hvert 3V2 fet í hæð.
Vegghæðin. Fyrsta l>oðorð AmeríkumanDa er það, að
veggirnir séu loftþéttir. Þriðja boðorð, að
þeir séu vel sléttir innan og lóðréttir, svo fóðrið sígi
jafnt. og vel og verði eigi fyrir skaðlegum áhrifum lofts-
ins. En annað boðorð þeirra er það, að veggirnir séu
nógu háir, gryfjan nógu djúp. Venjulegast hafa þeir
gryfjurnar tvisvar til þrisvar sinnum dýpri en þvermál
þeirra er, og aldrei minna en einum þriðja. T. d. hafa
þeir gryfju, sem er 10 fet í þvermál, venjulega i kring
um 20—25 fet á dýpt.
Þeir segja: „Gamla lagið var að hafa gryfjurnar
eigi nema 12'—15'. Nú teljum við lágmarkshæð þeirra
20', og fáir byggja nú lægri gryfjur en 30'—40', og jafnvel
þar yfir“.
Það sem mælir með því, að hafa gryfjurnar hlut-
fallslega djúpar á móti viddinni, er það, að þá eru minni
rekjur oian á í hlutfalli við efnismagn. Ennfremur er
meira fóður i hverju teningsfeti í djúpu gryfjunum vegna
þungans, t. d. reikna Ameríkumenn 18 tonna þunga í
gryfju, sem er 8 fet í þvermál og 20 fet á dýpt, en