Búnaðarrit - 01.08.1916, Blaðsíða 54
212
BÚNAÐARRIT
fyrst, og siðast á miðjuna, keilutoppinn. Gæta skal þess
vandlega, að stakkurinn missígi ekki. — Sænskur maður,
Dr. Ramstedt að nafni, heflr ráðlagt sívala stakka þannig
gerða, að hann raðar 4 fóta löngum battingum hverjum
við hliðina á öðrum; ná þeir 1 fet upp fyrir brún. Stái-
vír er strengdur utan um staurana fyrir neðan hey-
brúnina, og heyið þá troðið fast að staurunum, svo jafnt
verði bandi. Því næst er fargið látið á, fyrst út við
plankana og siðast í miðju; spennast þá plankarnir út.
að ofan, en inn og niður að neðan. Pressast heyið þá
betur saman og skemdir verða minni. — Með þessu móti
telur Ramstedt tap í útjöðrum að eins 2—3% af öllu
fóðrinu. Má það heita ótrúlega lítið.
I fyrra settum við saman í stakk úthey, sem sam-
svaraði 150 þurabandshestum. Heppnaðist það ágætlega.
Vitanlega voru miklar skemdir utan á, eða í kring um
6—8 þuml. af óætu heyi. Þar fyrir innan var annað
eins lag, dökkornað, ómyglað, og smálýstist er innar dró.
Þar fyrir innan var alveg ákjósanlegasta fóður. Undar-
lega voru litlar skemdir ofan á, undir grjótinu beru.
Ekkert haft annað ofan á. Mátti heita svo, að ekkert
gengi úr sem óætt. Undir var grænt og gott fóður alveg
ofan í mold.
Þó eg teiji stakkgerðina hafa heppnast prýðilega í
fyrra haust, eftir þáverandi útliti og kringumstæðum,
verð eg þó að telja hana neyðarúrræði hjá því að iáta
heyið i tóft, vegna skemdanna, sem í kring verða. Þó
tel eg stakkgerðina alveg sjálfsagða, þegar ekki er hægt
að koma öðru við, heldur en að láta heyið grotna niður,
með öllum þeim verkatöfum, sem því er samfara.
Sumstaðar hagar svo til, að mikið má heyja á
stuttum tíma, en illfært er að þurka eða flytja heyið
heim, annaðhvort vegna þess, að vegir séu ófærir (kvik-
syndi, fjallvegir), eða heyið svo langt í burtu, að ekki
svari kostnaði að notasumartímann til heimflutnings. Máþá
nota sleðafæri og ódýran vinnuafla á vetrum (Safamýri?)