Búnaðarrit - 01.08.1916, Blaðsíða 56

214
BÚNAÐARRIT
legt að hafa samt nokkuð af gijóti ofan á heyinu, t. d.
80—100 pund á ferfet; mundi skemdalagið veiða minna
ofan á, og er það fyrirhafnarlitið.
Margir tyrfa ofan á heyið undir grjótið. Tel eg það
óþarfa og er alveg hættur því. Torfið kostar peninga
eigi all-litla, og veldur á ný fyrirhöfn og óþrifnaði að
vetrinum, þegar verið er að taka heyið. Betra tel eg að
láta þunt lag af úrgangsheyi, má vel vera þurkaður ruddi
frá fyrra ári, ofan á votheyið, og grjótið beint þar ofan
á. Bleyta skal ruddánn duglega, svo síður gufi vatn upp
úr heyiuu, sem undir er. Fúnar þá ruddinn fljótt og
myndar loftþétta, blauta skán ofan á, sem varnar frekari
skemdum undir. Só úrgangsruddi ekki til, mun blautt
torf sennilega eitthvað draga úr skemdunum undir grjótinu.
Fyrsta árið hafði eg tré meðfram veggjum og bar þar
grjót á ofan. Reyndist mér það illa. Trón bitu sig fast
í steinhrufur á veggnum og ultu frá honum og tóku
með sér grjótið, en við það fergðist heyið lakar með
veggnum. Nú hefi eg því heyið bert undir grjótinu.
Þegar fatgið er látið á, er sjálfsagt að byrja út við
veggi, raða steinum hringinn í kring, og haida svo áfram,
og enda í miðju. Bezt er að hafa heillegt hnullungs-
grjót, sem ekki molast sundur. Eru beztir vel meðfæri-
legir steinar, 50—100 punda.
Hcyið sígur. Ekki er gott að gefa algilda reglu fyrir þvi,
hvað heyið sígur mikið; er það mjög mis-
munandi, eftir því hvernig heyið er og hvernig látið er
í gryfjurnar. Hafa má töflu Ramstedt sér til hliðsjónar.
Þar sést, að heyið sígur afarmikið, eða nálega 5 sinnum
frá fyrstu ílátning, en ekki nema 3/b frá 6. degi innlát-
ningar, þegar stabbinn var þó búinn að fá 5—6 metra
hæð. Hér hefir innlátning nálega ávalt staðið yfir 1 fleiri
vikur, og þegar tóftin er orðin barmafull og hiti er kom-
inn í heyið, eftir svo sem vikutíma, má flytja kappsam-
lega í tóftina allan daginn, án þess mikið hækki í henni,