Búnaðarrit - 01.01.1925, Qupperneq 14

6
BtfNAÐARRIT
komu sinni, snyrtimaður hinn mesti, kurteis og yflr-
iætislaus, orðvar mjög og friðsamur, glaðlyndur og góð-
samur, samviskusamur og skyldurækinn, áhugasamur
og reglusamur. Bindindismaður var hann einnig um
vín og tóbak.
Báðum var þeim það áhugamál, að skólahaldið gæti
náð tilgangi sínum. Þau voru samtaka um alla stjórn-
semi og reglusemi, hreinlæti og þrifnað í allri umgengni
utan húss og innan, og gerðu sjer far um alla hagsýni
og sparsemi, og að öll störf gætu gengið sem greiðast
og hindrunarlaust.
Heimilisbragur allur varð hinn heiðarlegasti; enda var
þeim mjög ant um að gott siðferði ríkti í orði og verki
meðal allra heimilismanna. Þau voru börnum sínum
bestu foreldrar. En þau vildu einnig ganga nemendum
skólans í foreldra stað, eftir því sem orðið gæti, og iáta
þá hafa sem best og heillaríkust not af veru sinni á
Eiðum. Þau vildu eindregið að þeir gætu orðið kristi-
legir nytsemdar- og framfaramenn, bæði í búnaði og
öðru. Það er heldur enginn efi á því, að lærisveinarnir
báru ýmsar góðar og hollar menjar frá sambúðinni
við þau.
Skólabúinu var ætlað að standa jafnt að vígi í
sveitarfjelaginu eins og öðrum búum. Þess vegna átti
að sýna þar hina gömlu íslensku gestrisni endurgjalds-
laust, yflrleitt. Yarð þar brátt gestagangur mikill og
gestrisni hin mesta. Þótti þar gott og ánægjulegt að
koma. En auðvitað varð mikill kostnaður af því fyrir
skólann, eins og hvervetna verður, þar sem gestnauð er
mikil. Jónas vissi vel, að ýmsir menn komu til ab
heimsækja þau hjónin sjerstaklega, einka-kunningjar
þeirra og vinir, og að eigi var sanngjarnt, að skólabúið
hefði kostnað af því. Hann borgaði því árlega, til móts