Búnaðarrit - 01.01.1925, Blaðsíða 136

128
BÚNAÐARRIT
þjóðarinnar, hafa nú fyrir fáum dögum opinberlega lagst
á móti því, að aðal-peningastofnun þjóðarínnar bindi \1h
miljón kr. í lánum, nú á þremur árum, til landbúnaðar,
með lítið eitt vægari kjörum heldur en algeng lán.
Þjóðin veltir miijónum. Miljónum af opinberu fje
er veitt til ýmislegs; bankar, og aðrar peningastofnanir,
ráða yfir miljónum, og landsmenn eiga miljónir í spari-
sjóðum. Samt er ekkert lánað eða veitt til nýiæktar,
með þar til heyrandi kjörum, og ekkert einasta nýbýli
reist í sveitum landsins. — Hjer er sýnilega vikið frá
hinni fögru hugsjón allra mentaþjóða, sem er að rækta
— rækta landið.
Það er mikils virði, að vinna sem mestan auð úr
fiskimiðum kringum laDd, en það virðist stefna að
rýrnun á varanlegum þjóðarauði, og að draga þangað
aðal-vinnukraft þjóðarinnar er varhugavert. Pjöldinn af
þjóðinni verður á þann hátt — með tíð og tíma —
þjóðmennÍDgarlítiIl öreigalýður. — Og hvernig reiðir því
fólki af, þegar aflnn bregst um lengri eða skemri tíma.
En að því kemur fyr eða síðar.
Aflinn má ekki bregðast nema eitt ár, þá er strax
orðin þröng fyrir dyrum hjá þessu fólki.
Ef við ætlum þjóðinni framtíð í landinu, þá verðum
við að hefja starfið og rækta landið; ekki að 10 árum
liðnum, heldur nú á þessu ári. Ef þing og stjórn vill
gera nokkuð, er varðar velferð þjóðarinnar í framtíðinni
— en það er Ijelegt þing og ljeleg stjórn, sem það
gerir ekki — þá er ekkert nauðsynlegra heldur en að
leggja fram fje til ræktunar landsins og stofnunar ný-
býla Sveitirnar verða að fá aftur eitthvað af öllu því
miljóna virði, sem færst hefir þaðan og í kaupstaðina.
Ekki eingöngu vegna þess fólks, sem í sveitunum býr,
heldur vegna framtíðar þjóðarinnar, velgengni hennar á
ókomnum timum.
Kaupstaðarbúum hættir við að líta bvo á, sem þetta
mál sje þeim óviðkomandi, en svo er því ekki varið.