Dvöl - 01.09.1936, Qupperneq 18

288
D V Ö L
Sept.—okt. 1936
Og púsundir negra taka undir:
„Is not that wonderful!“ Það er
viðkvæðið, sem hrópað er allan
fundartímann. Öll stemning verð-
ur að hafa viðkvæði, látlaust og
einfalt viðkvæði, sem sífelt end-
urvekur sama geðblæ og samein-
ar einstaklingana í eina heild.
Og negrarnir, sem gleðjast í Guði
sínum geti ekki orða bundizt.
Þeir syngja sálma sína, m. a.
orðin „Father Divine“ endurtek-
in í sífellu undir laginu: „Heims
um ból.“ í fyrsta versinu byrja
nokkrar konur að klappa og
rétta upp hendurnar í Sankti-
Andrésarkross. í öðru versi rísa
margir á fætur, byrja að hreyfa
sig í lendunum og síðan að
steppa, peir snúa sér i hring og
brosa blítt til allra. Hraðinn og
ákafinn eykst í sífellu, augunum
er lygnt aftur og í lok söngsins
falla sumir saman froðufellandi
eins og lífskrafturinn sé allur
tæmdur. Þetta heitir á peira máli
að höndla trúna, „to get reli-
gion“..
Þetta er allt einkennilegt og
hugmyndirnar margar fráleitar.
En hversu margar trúarhug-
myndir úreltast ekki.meðal hvítra
manna !. Bakvið liggur tilfinning,
heit og sterk, hugurinn er grip-
inn af ókunnu afli, sem auðvelt
er að gefa nafn, en erfitt að skilja.
Þetta er trú og trúartilfinning,
en engin ný opinberun. Henni
fylgir einhver dularfullur andvari
sunnan úr myrkviði Afríku, eitt-
livað frumlegt og sterkt, sem ég
hefi hvorki reynt fyr né síðar.
Fyrir fáum árum kom út leik-
rit í Bandaríkjunum um trúar-
brögð negranna. Það var leikið
af negrum og fór sigurför um öll
lönd. Þar var lýst pví, hvernig
Biblíusagan rennur í huga peirra
saman við peirra eigið umhverfi
og hugmyndaforða. Þar voru
Abraham, ísak, Nói og Móses og
Guð sjálfur aðalpersónan. Á pví
hneyksluðust margir. En negrun-
um verður ekki betur lýst en í
pessu leikriti. Þeir trúa á sama
hátt og Abraham, pegar Guð
gekk um jörðina með englum
sínum. — Þessi guðræknissam-
koma ílutti mig ekki einungis
suður til Afríku heldur og aftur
í samtíó Abrahams. Það er
nokkuð fágæt reynsla nú á tím-
um, en síðan mér skildist petta,
skil ég allt betur, sem fram fór.
Hví skyldu hinir fátæku vera
pakklátir fyrir molana, sem falla
af borði ríka mannsins? Þeir
ættu að setjast að borðinu og
augu peirra eru líka að byrja að
opnast fyrir pví.
Oscar Wilde.
Þrautseigja er pað fyrsta, sem
á að temja hverju barni.
Rousseau.
Það er áhættuminna að betla
en stela, en pað er fínna að stela
en betla. Oscar Wildc,