Dvöl - 01.09.1936, Blaðsíða 39

Sept. okt. 1936
t) V Ö L
309
hyggjuviti og kröftum garð, sem
að stóð.
Ekki var pollurinn faliegur,
heldur sannnefndur forarpollur,
mjög litað járnkelduvatn, blandað
leir og mold frá botni og hliðar-
veggjum. En staðurinn var að öðru
leyti hinn prýðilegasti, í miðjum
bænum, en þó svo mikið út úr, að
ekki varð til óþæginda, skjól ágætt
og áhorfendasvæði. Við þetta var
baslast í byrjun.
Þarna myndaðist svo mikið líf
og áhugi fyrir sundkunnáttu, að
jafnvel sextugir karlár með gler-
augu fóru á flot. Þótti strákunum
það skritin sjón, og foreldrar barn-
anna, sem þarna lærðu sund, urðu
hrifnir, þegar þeir sáu börn sín
leika ýmsar sundlistir í smáhóp-
um fram á Akureyrarhöfn þá um
sumarið.
Varð nú allt auðsóttara. Öllum
varð kappsmál að bæta aðstöðuiia
sem bezt ár frá ári. Kom þá að
því að steinsteypa þvergarð og síð-
ar hliðarveggi og helluleggja botn-
inn á grynnri endanum. Landslag-
ið var að mestu látið ráða um
stærðina og varð hún 35 x 11
metrar.
En alltaf var pollurinn jafn kald-
ur og ljótur. Var mikið um það
hugsað, að fá bætt úr því.
Enginn vissi um neina laug í
grennd við Akureyri og var helzt
í ráði að taka í pollinn vatn úr
vatnsleiðslu bæjarins. Þá mun það
hafa verið Oddur Björnsson prent-
smiðjustjóri á Akureyri, sem í ein-
hverri af sínum sjálfstæðu göngu-
f örum athugaði heitar vatnsseitiur,
sern hann hafði heyrt getið um, að
kæmu fram undan bergi, djúpt
niðri í Glerárgilinu hátt uppi í
fjalli, þar sem mjög var fáferðugt.
Þegar fréttin um þetta heita vatn
kom til eyrna bæjarbúa, urðu á-
hugamenn þegar uppi til handa og
fóta að leita þarna eftir heitu vatni
til þess að leiða ofan í bæinn og
þá fyrst og fremst í sundpollinn.
Þetta komst í framkvæmd. All-
miklu fé var kostað til að bora eft-
ir vatninu en því miður varð
reynslan sú, að ekki var um neina
stóra heita vatnsæð að ræða. Þó
að öll aðstaða væri ill þarna niðri
í gilinu, vatnið lítið og ekki vel
heitt, var þó í það ráðizt að safna
því saman og leiða ofaneftir. Er
það leitt í einangruðum trérennum
ofanjarðar, en mold og torfi hlað-
ið að þeim til skjóls, og er öll leiðsl-
an um 3,5 km. Hitinn í hinu sam-
einaða vatni er 47° C. þegar það
fer í rennurnar, en um40° aðsumr-
inu og 35° að vetrinum, þegar það
rennur út niður frá. Hið meira
hitatap á veturna mun að nokkru
stafa af því, að ennþá eru nokkur
hundruð metrar af leiðslunni óein-
angraðir.
Leitin eftir vatninu og leiðslan
öll mun hafa kostað um kr. 30.000.
Þar af lagði bæjarsjóður fram 24
þús., en hinu var safnað með alls-
konar ráðum, svo sem sjálfboða-
liðsvinnu, sem varð mjög mikil og
sennilega ekki öll færð til reikn-