Dvöl - 01.09.1936, Blaðsíða 57

JOHN GALSWORTHY
PLATRÉÐ
Þýtt af Þórarni Guðnasyni
„liplatréð, sc'm prýtldi laulgan lund.“
Hippolytos eftir Euripides.
A si 1 Fu r br úcð k; t u psclegi sínum
óku Ashurst og kona hans í bif-
reið eftir útjaðri heiðalandsins og
ætluðu að ljúka pessari hátíð með
því að gista um nóttina i Tor-
quay, þar sem þau höfðu hitzt í
fyrsta sinri. Þetta varsamkvæmt
uppástungu frá Stellu Ashurst,
sem var ekki laus við að vera
dálítið barnaleg. Þótt nú væri
fyrir löngu horfin hin bláeyga
og blómstrandi fegurð hennar,
hinar hreinu og grönnu línur í
andliti og líkamsvexti og litar-
hátturinn, sem rninnti á eplablóm,
og Ashurst hafði orðið svo snögg-
lega og einkennilega hrifinn af
fyrir tuttugu og sex árum, pá
var hún enn, pótt hún væri fjöru-
tíu og priggja ára gömul, geð-
þekkur og trúfastur félagi, með
ofurlitlar æðahríslur í kinnunum
og blágrá augu, sem voru nú
öllu dýpri og skýnari en þegar
húri var ung.
Það var hún, sem stöðvaði bif-
reiðina, par sem brött brekka var
til vinstri handar og mjó land-
spilda, vaxin lævirkjatrjám og
beyki og einu og einu grenitré,
lá í áttina til dalsins milli veg-
arins og langa lyngholtsins úti á
heiðinni. Hún var að líta eftir
stað, par sem pau gætu borðað
hádegisverð, pví að Ashurst leit
aldrei eftir neinu; og hér, meðal
gull-litra blóma og grænna ilm-
andi trjáa í síðustu sólargeislum
aprílmánaðar — hér, par sem
sást niður í djúpan dalinn og upp
á heiðarflákana, virtist alveg til-
valinn staður fyrir pann, sem
málaði með vatnslitum og dáði
fagurt landslag. Hún greip lita-
kassann sinn og steig út úr bif-
reiðinni.
„Er ekki gott að stanza hér,
Frank ?“
Ashurst var laglegur, skeggj-
aður maður, hæruskotinn 1 vöng-
um, hár, útlimafangur, með stór,
grá og dreymin augu, sem stund-