Dvöl - 01.09.1936, Blaðsíða 66

336
I) V Ö L
Sept.—okt. 1936
Kýmnisögur
Austfirzkur maður var að tala í
síma milli Reyðartjarðar og Fáskrúðs-
fjarð,ar. Þegar pví var lokið, sagði
símamærin honum, hvað símtalið
kostaði og svo væri kvaðning að
auki.
— Ja, mikill fjandi, sagði maður-
inn. — Ég held ég hefði ekki kvatt
hann svona vandlega, ef ég hefði
vitað, að J>að kostaði eitthvað sér-
stakléga.
Dómarinn: Pér eruð dæmdur í
hundrað króna sekt. Hafið þér nokkuð
við J>að að athuga?
Sá dæmdi; Já, ef ég á ekki á
hættu, að sektin hækki.
w*
Pað hafði komið fyrir, að mjólk-
urpósturinn hafði gleymt að fara
með mjólkina upp á priðju hæð til frú
Maríu.
Morgun einn, pegar frú María
kom fram á stigapallinn, sá hún
mjólkurpóstinn í faðmlögum við
vinnukonuna á annari hæð. Hrópaði
hún pá niður:
— Nú gleymið pér mér líklega
ekki, mjólkurpóstur!
wv
— Hvenær áttu afmæli, Pétur litli?
spyr frændi.
— Pað er langt pangað til, svaraði
Pétur, sem hefir verið áminntur um
að betla ekki afmælisgjafir. Á laug-
ardaginn kemur er ár síðan ég átti
seinast atmæli.
Kaupmaður hafði komið tveimur
innbrotspjófum að óvörum í íbúð
sinni, og miðar nú á pá skamm-
byssu.
Rétt í pví kemur kona hans í dyrn-
ar og hrópar óðamála:
— Nei, nei, skjóttu pá ekki hérna,
tarðu heldur með pá út í garðinn.
— Ég er í ljótri klípu, sagði Jón
utanbúðarmaður við Pétur kunningja
sinn. Mig vantar hundrað kall, en
ég veit ekkert, hvert ég á að snúa
mér.
— Pað gleður mig, svaraði Pétur.
Ég var nefnilega hálf-hræddur um, að
pú myndir snúa pér til mín,
WV
Stína (hefir séð vinkonu sína,
Betu, koma æði-oft út úr lyfjabúð-
inni): Hvers vegna ertu svona oft
í lyfjabúðinni, ertu lasin ?
Béta: Nei, en ég er trúlofuð
Hauk lækni, og lyfsalinn er sá eini,
sem getur lesið bréfin hans tyrir mig.
Gunnar bókbindari er allra manna
sparsamastur. Einu sinni kemur hann
pjótandi inn í veitingahús og hróp-
ar með öndina í hálsinum:
— Heyrið pér, pjónn! Hvað gat
ég yður mikla drykkjupeninga í gær?
_ Tólf aura, herra, svaraði pjónn-
inn.
— Ó, guði sé lof, ég hélt ég hefði
týnt peim.