Dvöl - 01.11.1937, Qupperneq 43

0 VOl
36?-
U M DRAUMA
Sú er skoðun dr. Helga Péturss,
að sofandi verði hver fyrir inn-
géislan frá lífi og vitund einhvers
vakanda, og að draumsýnir sof-
andans séu það, sem ber fyrir
þenna vakanda, sem oftast sé íbúi
annarar jarðstjörnu. Hefir dr.
Helgi fært rök að því, að sá þekk-
ingarauki, sem verði með því að
vita þetta, megi verða upphaf að
hinum mestu framförum. En til
þess að þetta verði vitað, þarf
meðal annars að gera sér ljóst,
hvernig það eru draummyndirnar,
„Gréta!“ Hann titrar af ekka,
einn, — já, svo aleinn.
Og svo situr hann í hraðlestinni
á leið til vígvallarins — til dauð-
ans og eyðileggingarinnar. — Al-
einn.
Heinz kreppir hnefann um byss-
una sína. Tárin hrynja niður ó-
hreint andlitið.
Flugeldur myndar ljósrák í loft-
inu. Heinz lítur til himins. Þar
ljóma milljónir flugelda.
Nú bungar jörðin upp undir
fótum hans, en hann verður einsk-
is var. Jörðin opnast. Hún gleypir
hann.
Ekkert sést eftir, nema stór
gapandi sprunga í svörðinn.
Egill Bjarnason
þýddi.
sem vekja vökuminningar í huga
sofandans, en ekki á hinn veginn,
eins og margir munu ætla, að þa£>
séu vökuminningarnar, sem skapi
draummyndirnar. Hefir þetta orð-
ið mér ljóst af að veita því eftir-
tekt, að draumsýnir mínar eru
helzt aldrei samkvæmar því, sem
ég ætla þær vera. Þó að ég í svefn-
inum þykist t. d. vera staddur
heima, eða á einhverjum öðrum
stað mér kunnugum, þá er það,
sem ég sé, jafnan allt annað og
öðru vísi en þar á að vera og ég
hefi vökuminningar um. Mundi svo
ekki vera, ef það væru minningar
mínar um þessa staði, sem sköp-
uðu þessa drauma, og skal hér nú
tilfæra draum, sem sýnir, hve
mjög fólk getur rangþýtt draum-
skynjanir sínar, meðan það sefur.
Kona nokkur hafði verið að
hlusta á umræður í útvarpi, sem
stóðu yfir nokkuð fram á nótt. Og
þegar hún var sofnuð, dreymdi
hana, að hún væri enn að hlusta
á þessar umræður. En nú voru það
ekki ræður, heldur réttir á borði og
blóm, sem henni þótti vera ræður
ræðumannanna. Svo mjög var
draumskynjanin annað en það, er
hún hélt sig dreyma, að hlutir, sem
hún sá, þótti henni ekki vera hlut-
ir, heldur hljóð, þ. e. ræður sam-
kvæmt endurminning úr vöku.
Nokkru fágætara er, en þó ekki